1. Συμμαχικοί βομβαρδισμοί: Οι Συμμαχικές δυνάμεις διεξήγαγαν μια συνεχή εκστρατεία στρατηγικών βομβαρδισμών κατά της Γερμανίας από το 1942, γεγονός που είχε αποδυναμώσει σημαντικά την υποδομή, τις παραγωγικές δυνατότητες και τις προμήθειες καυσίμων της γερμανικής αεροπορίας. Αυτό δυσκόλεψε τη γερμανική αεροπορία να διατηρήσει έναν μεγάλο και αποτελεσματικό στόλο αεροσκαφών.
2. Συμμαχική αεροπορική υπεροχή: Οι συμμαχικές δυνάμεις είχαν επιτύχει αεροπορική υπεροχή έναντι της Ευρώπης μέχρι την D-Day, πράγμα που σήμαινε ότι έλεγχαν τους ουρανούς πάνω από τη Μάγχη και τις παραλίες της Νορμανδίας. Αυτό δυσκόλεψε τη γερμανική αεροπορία να επιχειρήσει πάνω από αυτές τις περιοχές χωρίς να αναχαιτιστεί και να καταρριφθεί.
3. Γερμανικά στρατηγικά λάθη: Η γερμανική αεροπορία έκανε αρκετά στρατηγικά λάθη που συνέβαλαν στην παρακμή τους. Για παράδειγμα, επικεντρώθηκαν στην παραγωγή μεγάλων βομβαρδιστικών μεγάλης εμβέλειας παρά μικρότερων μαχητικών και αεροσκαφών επίθεσης εδάφους που ήταν καλύτερα προσαρμοσμένα στις συνθήκες του πολέμου στην Ευρώπη. Επιπλέον, η γερμανική αεροπορία αργούσε συχνά να υιοθετήσει νέες τεχνολογίες και τακτικές, όπως ραντάρ και ηλεκτρονικός πόλεμος.
Ως αποτέλεσμα αυτών των παραγόντων, η γερμανική αεροπορία δεν μπόρεσε να αμφισβητήσει αποτελεσματικά τις Συμμαχικές αεροπορικές δυνάμεις μέχρι τη στιγμή της D-Day, γεγονός που συνέβαλε σημαντικά στην επιτυχία της εισβολής.
