Συλλογική ασφάλεια: Οι συμμαχίες παρείχαν επίσης έναν μηχανισμό συλλογικής ασφάλειας, που σημαίνει ότι εάν ένα κράτος μέλος δεχόταν επίθεση, τα άλλα μέλη θα έρχονταν σε βοήθειά του. Αυτό βοήθησε στην αποτροπή πιθανών επιτιθέμενων και στη μείωση του κινδύνου πολέμου.
Οικονομική συνεργασία: Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι συμμαχίες διευκόλυναν επίσης την οικονομική συνεργασία μεταξύ κρατών μελών, όπως η Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα (ΕΚΑΧ) που ιδρύθηκε το 1951 μεταξύ Γαλλίας, Γερμανίας, Ιταλίας, Βελγίου, Ολλανδίας και Λουξεμβούργου.
Πολιτική συνεργασία: Οι συμμαχίες θα μπορούσαν επίσης να χρησιμεύσουν ως πλατφόρμα για πολιτική συνεργασία μεταξύ των κρατών μελών, επιτρέποντάς τους να συντονίζουν τις εξωτερικές πολιτικές και τις πολιτικές ασφαλείας τους και να συνεργάζονται για κοινές προκλήσεις.
Συνολικά, η κύρια πρόθεση των συμμαχιών που σχηματίστηκαν μεταξύ των ευρωπαϊκών εθνών ήταν η διατήρηση μιας ισορροπίας δυνάμεων, η παροχή συλλογικής ασφάλειας, η διευκόλυνση της οικονομικής συνεργασίας και η προώθηση της πολιτικής συνεργασίας.
