1. Φύλο :Πλήρεις πολίτες της Αθήνας θεωρούνταν μόνο ενήλικες άνδρες πολίτες. Στην πράξη, αυτό απέκλειε τα θηλυκά, ακόμη κι αν ήταν ελεύθερα και μέρος της καταγωγής των πολιτών.
2. Ηλικία :Οι άνδρες πολίτες απέκτησαν πλήρη δικαιώματα ιθαγένειας με τη συμπλήρωση της ηλικίας των 18 ή 20 ετών, ανάλογα με την περίοδο.
3. Καταγωγή :Για να θεωρηθούν πολίτες, τα άτομα έπρεπε να γεννηθούν από γονείς πολίτες και από τις δύο πλευρές (πατέρας και μητέρα). Τα παιδιά που γεννήθηκαν από πατέρα πολίτη και μητέρα μη υπήκοο δεν θεωρούνταν πλήρεις πολίτες.
4. Κοινωνική τάξη :Η υπηκοότητα περιοριζόταν κυρίως στις δύο ανώτερες τάξεις της αθηναϊκής κοινωνίας:στις Ευπατρίδες (ευγενείς) και στους Γεωμόρους (τάξη γαιοκτημόνων). Η κατώτερη τάξη, οι Θήτες (μισθωτοί), είχαν περιορισμένα ή καθόλου πολιτικά δικαιώματα.
5. Ιδιοκτησία ακινήτου :Στην πρώιμη περίοδο της αθηναϊκής δημοκρατίας, η ιθαγένεια συνδέθηκε και με την ιδιοκτησία ιδιοκτησίας. Άτομα χωρίς επαρκή περιουσία ενδέχεται να αποκλειστούν από ορισμένες πτυχές της πολιτικής συμμετοχής.
6. Εγγραφή στο Demos :Για την άσκηση των δικαιωμάτων του πολίτη, τα άτομα έπρεπε να εγγραφούν ως μέλη ενός δήμου (μιας από τις τοπικές περιφέρειες της Αττικής). Κάθε δήμος διατηρούσε μητρώο των πολιτών και των οικογενειών τους.
7. Στρατιωτική θητεία :Η στρατιωτική θητεία ήταν ουσιαστικό καθήκον της ιθαγένειας. Μόνο οι πολίτες είχαν δικαίωμα να υπηρετήσουν στον αθηναϊκό στρατό και αυτός ο ρόλος ήταν πηγή υπερηφάνειας και διάκρισης.
8. Πολιτική Συμμετοχή :Δικαίωμα συμμετοχής και συμμετοχής στην Εκκλησία είχαν οι πολίτες , η συνέλευση όπου ψηφίστηκαν νόμοι και πάρθηκαν σημαντικές αποφάσεις. Θα μπορούσαν να ψηφίσουν, να κατέχουν αξιώματα και να υπηρετήσουν ως ένορκοι στα δικαστήρια.
Η ιθαγένεια στην Αθήνα ήταν και προνόμιο και ευθύνη. Τα δικαιώματα και τα καθήκοντα της ιθαγένειας ήταν στενά αλληλένδετα και αναμενόταν από τους πολίτες να συμμετέχουν ενεργά στην πολιτική διαδικασία και να συμβάλλουν στην ευημερία της πόλης-κράτους.
