1. Ισπανική αποικιακή περίοδος (1776-1811) :
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η ανατολική επαρχία ήταν μέρος της αντοχής του Río de la Plata, η οποία διέπεται από το Μπουένος Άιρες της Αργεντινής. Η επαρχία γνώρισε οικονομικές και πολιτικές διαφορές μεταξύ των αποικιακών αρχών και των τοπικών γαιοκτημόνων και των εμπόρων.
2. Βρετανικές εισβολές (1806-1807) :
Οι βρετανικές δυνάμεις προσπάθησαν να εισβάλουν στην περιοχή Río de la Plata, συμπεριλαμβανομένου του Montevideo της Ουρουγουάης. Οι τοπικές πολιτοφυλακές, με επικεφαλής τον στρατιωτικό διοικητή του Montevideo José Gervasio Artigas, διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο στην απωθητική των εισβολών. Αυτή η εκδήλωση προκάλεσε μια αίσθηση τοπικής αυτονομίας και αντίστασης ενάντια στις εξωτερικές δυνάμεις.
3. May Revolution (1810) :
Στο Μπουένος Άιρες, μια ομάδα επαναστάτη απέρριψε τον αντιβασιλέα και καθιέρωσε την Primera Junta (πρώτη Junta), μια προσωρινή κυβέρνηση που επιδιώκει την αυτοδιοίκηση. Οι αρχές του Μοντεβιδέο κήρυξαν υπακοή στο Regency of Cádiz στην Ισπανία, δημιουργώντας έτσι μια ρήξη μεταξύ του πρόσφατα ανεξάρτητου Μπουένος Άιρες και του Loyalist Montevideo.
4. Σχηματισμός της ανατολικής συναρμολόγησης (1811) :
Απαντώντας στη δήλωση της υπακοής στο Regency του Cádiz, του Artigas και άλλων τοπικών ηγετών, σχημάτισαν την Oriental Assembly, ένα αυτόνομο διοικητικό όργανο στην ανατολική επαρχία. Αυτό σημάδεψε ένα σημαντικό βήμα προς την τοπική αυτοδιοίκηση και τους σπόρους της ανεξαρτησίας της Ουρουγουάης.
5. Πορτογαλική εισβολή και ηγεσία του Artigas (1811-1814) :
Η Πορτογαλία, επιδιώκοντας να επεκτείνει την επικράτειά της, εισέβαλε στην ανατολική επαρχία. Ο Artigas οδήγησε ένα κίνημα αντίστασης ενάντια στους Πορτογάλους και απέκτησε τον έλεγχο σε μεγάλο μέρος της επαρχίας. Η επιρροή του επεκτάθηκε πέρα από την ανατολική επαρχία και έγινε γνωστός ως "προστάτης των ελεύθερων λαών".
6. Κογκρέσο του Tres Cruces (1813) :
Σε μια προσπάθεια να ενώσουν τις διάφορες επαρχίες της περιοχής Río de la Plata, ένα Κογκρέσο πραγματοποιήθηκε στο Tres Cruces, στην Ουρουγουάη, με σκοπό τη διαμόρφωση ενός ομοσπονδιακού πρωταθλήματος. Ωστόσο, οι διαφωνίες και οι εσωτερικές συγκρούσεις εμπόδισαν τη δημιουργία ενός ενοποιημένου κράτους.
7. Διακήρυξη Ανεξαρτησίας (18 Ιουλίου 1815) :
Στις 18 Ιουλίου 1815, η ανατολική επαρχία κήρυξε την ανεξαρτησία της από την Ισπανία. Αυτή η διακήρυξη, που υπογράφηκε από τους εκπροσώπους της Ανατολικής Συνέλευσης, σηματοδότησε την επίσημη δήλωση της ανεξαρτησίας της Ουρουγουάης.
8. Βραζιλιάνικη προσάρτηση (1821) :
Το 1821, η Βραζιλία προσάρμοσε την ανατολική επαρχία, θεωρώντας την περιοχή που αποσυνδέεται της πορτογαλικής αποικίας. Αυτό οδήγησε σε μια σύγκρουση γνωστή ως πόλεμος της σισπλατίνης, στον οποίο οι Ουρουγουάνες προσπάθησαν να ανακτήσουν την ανεξαρτησία τους.
9. Τριάντα τρία Orientales (1825) :
Μια ομάδα γνωστή ως "τριάντα τρία Orientales", με επικεφαλής τον Juan Antonio Lavalleja, ξεκίνησε εισβολή στην ανατολική επαρχία από την Αργεντινή. Οι ενέργειές τους προκάλεσαν μια ευρύτερη σύγκρουση κατά της Βραζιλίας, γνωστού ως Ουρουγουάη Πόλεμος Ανεξαρτησίας.
10. Συνθήκη του Μοντεβιδέο (1828) :
Ο πόλεμος κορυφώθηκε με την υπογραφή της Συνθήκης του Μοντεβιδέο το 1828, που διεξήχθη από το Ηνωμένο Βασίλειο. Η συνθήκη καθιέρωσε την ανεξαρτησία της Ουρουγουάης ως ανεξάρτητου κράτους, αναγνωρισμένο επίσημα από την Αργεντινή, τη Βραζιλία και άλλα έθνη.
Συνοπτικά, η ανεξαρτησία της Ουρουγουάης από την Ισπανία ήταν το αποτέλεσμα ενός συνδυασμού τοπικών κινήσεων αυτονομίας, της αντίστασης σε ξένες εισβολές, των εσωτερικών πολιτικών συγκρούσεων και των διπλωματικών διαπραγματεύσεων. Η πορεία προς την ανεξαρτησία ήταν πολύπλοκη με την περιφερειακή δυναμική και τους ευρύτερους γεωπολιτικούς αγώνες, οδηγώντας τελικά στην αναγνώριση της Ουρουγουάης ως κυρίαρχου έθνους το 1828.
