*Υψηλότερη θερμοκρασία: * Η πρώιμη Γη ήταν πολύ θερμότερη από τη σημερινή, με τις επιφανειακές θερμοκρασίες να φτάνουν έως και τους 70-100 βαθμούς Κελσίου. Αυτή η υψηλή θερμοκρασία πιθανότατα οδήγησε σε έναν πιο ζεστό, ατμό ωκεανό.
*Ανοξικές Συνθήκες: * Η πρώιμη ατμόσφαιρα και ο ωκεανός ήταν σε μεγάλο βαθμό ανοξικά, που σημαίνει ότι περιείχαν ελάχιστο έως καθόλου ελεύθερο οξυγόνο (O2). Αντίθετα, τα κυρίαρχα αέρια στην ατμόσφαιρα ήταν πιθανότατα το μεθάνιο (CH4), το διοξείδιο του άνθρακα (CO2) και η αμμωνία (NH3).
*Υψηλά διαλυμένα ορυκτά: * Ο πρώιμος ωκεανός περιείχε υψηλότερη συγκέντρωση διαλυμένων ορυκτών σε σύγκριση με τους σημερινούς ωκεανούς. Αυτά τα μέταλλα, όπως ο σίδηρος (Fe), το μαγνήσιο (Mg) και το ασβέστιο (Ca), προήλθαν από την ηφαιστειακή δραστηριότητα και τις καιρικές συνθήκες του φλοιού της Γης.
*Παρουσία οργανικών μορίων: * Οι πρώτοι ωκεανοί ήταν πιθανότατα πλούσιοι σε οργανικά μόρια, τα δομικά στοιχεία της ζωής. Αυτά τα μόρια περιελάμβαναν απλές οργανικές ενώσεις όπως η φορμαλδεΰδη και το υδροκυάνιο, που θα μπορούσαν να είχαν συντεθεί μέσω διεργασιών όπως η ηφαιστειακή δραστηριότητα ή υδροθερμικές οπές.
*Όξινο pH: * Ο πρώιμος ωκεανός πιστεύεται ότι ήταν ελαφρώς όξινος, με τιμή pH περίπου 5-6. Αυτό το όξινο περιβάλλον πιθανότατα οφειλόταν στα υψηλά επίπεδα διαλυμένου διοξειδίου του άνθρακα και ηφαιστειακών εκπομπών, που μπορούν να απελευθερώσουν όξινα αέρια.
*Παρουσία υδροθερμικών αεραγωγών: * Ο πρώιμος ωκεανός πιθανότατα είχε μια αφθονία υδροθερμικών αεραγωγών στον πυθμένα του ωκεανού. Αυτές οι οπές εκτόξευσαν ζεστό, πλούσιο σε μεταλλικά στοιχεία νερό από τον φλοιό της Γης, παρέχοντας ένα πιθανό περιβάλλον για την προέλευση και την εξέλιξη της ζωής.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι αυτές οι συνθήκες μπορεί να ποικίλουν με την πάροδο του χρόνου και διαφορετικά μέρη του πρώιμου ωκεανού θα μπορούσαν να είχαν διαφορετικές συνθέσεις με βάση παράγοντες όπως η ηφαιστειακή δραστηριότητα, οι κλίσεις θερμοκρασίας και η εξελισσόμενη παρουσία ζωής.
