1. Ιστορικές εντάσεις:
- Η ιστορία της Ρουάντα σημαδεύτηκε από διαιρέσεις μεταξύ του πλειοψηφικού πληθυσμού των Χούτου και του μειονοτικού πληθυσμού των Τούτσι. Αυτές οι διαιρέσεις υπήρχαν για αιώνες και είχαν τις ρίζες τους σε κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές διαφορές.
2. Πολιτικοί Παράγοντες:
- Η δολοφονία του προέδρου Juvenal Habyarimana, ενός Χούτου, στις 6 Απριλίου 1994, ήταν ένα σημαντικό έναυσμα για τη γενοκτονία. Η δολοφονία οδήγησε σε εκτεταμένη βία και κατηγορίες ότι ο πληθυσμός των Τούτσι ήταν υπεύθυνος.
- Το Πατριωτικό Μέτωπο της Ρουάντα (RPF), μια ομάδα ανταρτών υπό την ηγεσία των Τούτσι, και η κυβέρνηση που κυριαρχούν οι Χούτου είχαν εμπλακεί σε εμφύλιο πόλεμο από το 1990. Αυτή η σύγκρουση συνέβαλε στις υπάρχουσες εντάσεις και διαιρέσεις εντός της χώρας.
3. Προπαγάνδα και υποκίνηση μίσους:
- Τα μέσα ενημέρωσης, ιδιαίτερα το διαβόητο Radio Télévision Libre des Mille Collines (RTLM), έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη διάδοση της προπαγάνδας μίσους και στην υποκίνηση βίας. Το RTLM και άλλα μέσα ενημέρωσης μεταδίδουν εμπρηστικά μηνύματα που απανθρωποποίησαν τον πληθυσμό των Τούτσι και ενθάρρυναν τους αμάχους Χούτου να σηκώσουν τα όπλα εναντίον τους.
4. Αποτυχία της Διεθνούς Κοινότητας:
- Παρά τις προειδοποιήσεις και τα στοιχεία για την επικείμενη γενοκτονία, η διεθνής κοινότητα απέτυχε να παρέμβει αποτελεσματικά για να αποτρέψει τις μαζικές δολοφονίες. Η ειρηνευτική δύναμη των Ηνωμένων Εθνών (UNAMIR) που βρισκόταν στη Ρουάντα δεν είχε επαρκείς πόρους και δεν είχε την εντολή να χρησιμοποιήσει βία για την προστασία των αμάχων.
5. Συνενοχή Τοπικών Αρχών και Πολιτοφυλακής:
- Η γενοκτονία της Ρουάντα πραγματοποιήθηκε από απλούς πολίτες που συχνά κινητοποιούνταν και οπλίζονταν από τοπικές αρχές και πολιτοφυλακές. Η Interahamwe, μια εξτρεμιστική πολιτοφυλακή Χούτου, έπαιξε βασικό ρόλο στην οργάνωση και την εκτέλεση των δολοφονιών.
6. Έλλειψη ενότητας και αντίστασης:
- Ο πληθυσμός των Τούτσι ήταν γενικά απροετοίμαστος και δεν είχε τα μέσα για να αμυνθεί αποτελεσματικά. Υπήρχε επίσης έλλειψη ενότητας μεταξύ των μετριοπαθών Χούτου που αντιτάχθηκαν στη γενοκτονία.
Η γενοκτονία της Ρουάντα ήταν το αποκορύφωμα των μακροχρόνιων εντάσεων, των ιστορικών παραπόνων, της πολιτικής αστάθειας και της αποτυχίας της διεθνούς κοινότητας να παρέμβει αποτελεσματικά. Λειτουργεί ως τραγική υπενθύμιση των συνεπειών του ανεξέλεγκτου μίσους, των διακρίσεων και της βίας.
