2. Υδατογενείς ασθένειες: Η διαβίωση κοντά στον Νείλο εξέθεσε τους Αιγύπτιους σε διάφορες υδατογενείς ασθένειες, όπως η bilharzia (σχιστοσωμίαση) και η ελονοσία. Οι ασθένειες αυτές επικρατούσαν στα λιμνάζοντα νερά και τις ελώδεις περιοχές γύρω από τον ποταμό. Η έλλειψη κατάλληλης υγιεινής και ιατρικών γνώσεων δυσκόλεψε τους Αιγύπτιους να προλάβουν και να θεραπεύσουν αυτές τις ασθένειες, οδηγώντας σε προβλήματα υγείας και μειωμένο προσδόκιμο ζωής.
3. Παράσιτα και έντομα: Το ζεστό και υγρό κλίμα κατά μήκος του Νείλου προσέλκυσε διάφορα παράσιτα και έντομα, όπως κουνούπια, μύγες και αρουραίους. Αυτά τα παράσιτα όχι μόνο προκαλούσαν ενόχληση και ενόχληση αλλά μετέδωσαν και ασθένειες όπως η ελονοσία, ο κίτρινος πυρετός και η βουβωνική πανώλη. Ο έλεγχος αυτών των παρασίτων ήταν μια συνεχής πρόκληση για τους Αιγύπτιους, επηρεάζοντας την υγεία και την ποιότητα ζωής τους.
4. Περιορισμένη γη για γεωργία: Παρά το εύφορο έδαφος που έφεραν οι πλημμύρες του Νείλου, η έκταση της κατάλληλης για τη γεωργία ήταν περιορισμένη. Η στενή πλημμυρική πεδιάδα του Νείλου, που περιβάλλεται από έρημο, περιόριζε την επέκταση των γεωργικών δραστηριοτήτων. Αυτός ο περιορισμός στους πόρους γης σήμαινε ότι οι Αιγύπτιοι έπρεπε να διαχειρίζονται προσεκτικά τις γεωργικές πρακτικές τους και να δίνουν προτεραιότητα σε ορισμένες καλλιέργειες για να καλύψουν τις ανάγκες τους σε τρόφιμα.
5. Ευπάθεια σε επιθέσεις: Η διαβίωση κατά μήκος του Νείλου έκανε τους Αιγύπτιους ευάλωτους σε επιθέσεις και εισβολές τόσο από τη στεριά όσο και από το νερό. Ο ποταμός παρείχε μια βολική διαδρομή για τους εχθρούς να φτάσουν στην καρδιά της Αιγύπτου, γεγονός που καθιστούσε πρόκληση για τους Αιγύπτιους να υπερασπιστούν το έδαφός τους. Κατά τη διάρκεια της ιστορίας, η Αίγυπτος αντιμετώπισε πολυάριθμες εισβολές και κατακτήσεις από ξένες δυνάμεις, που οδήγησαν σε πολιτική αστάθεια και πολιτιστικές διαταραχές.