Κατανομή και βιότοπος:
Είναι ενδημικά στο νησί της Ζανζιβάρης και σε μερικές γύρω νησίδες, συμπεριλαμβανομένων των Nyamanzi και Kwale. Αυτά τα geckos βρίσκονται σε μια ποικιλία οικοτόπων, συμπεριλαμβανομένων των παράκτιων δασών, των ημίξηρων δασών, των αλσύλλων, ακόμη και των αστικών περιοχών. Προτιμούν να ζουν σε δέντρα, αλλά μπορούν επίσης να βρεθούν σε βράχους και ακόμη και στο έδαφος.
Σωματική εμφάνιση:
Τα Lygodactylus williamsi είναι μικροσκοπικά γκέκο, με συνολικό μήκος που κυμαίνεται από 1,8 έως 3 ίντσες (4,5 έως 7,5 εκατοστά). Το σώμα τους είναι λεπτό, με σχετικά μακριά ουρά. Ο χρωματισμός μπορεί να ποικίλλει, αλλά συνήθως έχουν ανοιχτό γκριζωπό ή καφέ χρώμα φόντου, με μικρές, ακανόνιστες, σκούρες κηλίδες ή κηλίδες. Τα άκρα τους είναι σχετικά κοντά, με μικρά, αλλά καλά ανεπτυγμένα, μαξιλαράκια στα δάχτυλα που τα βοηθούν να σκαρφαλώνουν σε διάφορες επιφάνειες.
Δίαιτα:
Τα γκέκο της Ζανζιβάρης είναι εντομοφάγα και η διατροφή τους αποτελείται κυρίως από μικρά έντομα όπως μυρμήγκια, μύγες, σκαθάρια και αράχνες. Δραστηριοποιούνται κατά τη διάρκεια της ημέρας, κυνηγούν και αναζητούν τροφή για θήραμα.
Συμπεριφορά:
Αυτά τα γκέκο είναι ημερήσια (ενεργά κατά τη διάρκεια της ημέρας) και είναι εξαιρετικά εδαφικά. Τα αρσενικά δημιουργούν τα εδάφη τους και τα υπερασπίζονται από άλλα αρσενικά. Έχουν μια κοινωνική δομή όπου τα κυρίαρχα αρσενικά βρίσκονται στην κορυφή της ιεραρχίας. Όταν απειλούνται, θα επιδείξουν μια ποικιλία αμυντικών συμπεριφορών, συμπεριλαμβανομένης της ισοπέδωσης του σώματός τους, του φουσκώματος του λαιμού τους και της φωνής. Επιπλέον, μπορούν να αποσπάσουν και να αναγεννήσουν την ουρά τους εάν χρειαστεί, κάτι που είναι ένας κοινός αμυντικός μηχανισμός μεταξύ των σαυρών.
Κατάσταση διατήρησης:
Σύμφωνα με τη Διεθνή Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης (IUCN), ο Lygodactylus williamsi ταξινομείται ως «Ευάλωτος». Οι κύριες απειλές για τον πληθυσμό τους είναι η καταστροφή των οικοτόπων λόγω ανθρώπινων δραστηριοτήτων όπως η αποψίλωση των δασών και η αγροτική επέκταση. Ως αποτέλεσμα, ο αριθμός τους μειώνεται και γίνεται όλο και πιο δύσκολο να βρεθούν στο φυσικό τους περιβάλλον. Καταβάλλονται προσπάθειες διατήρησης για την προστασία των εναπομεινάντων πληθυσμών και οικοτόπων τους.
Συνολικά, το Lygodactylus williamsi, ή το γκέκο της ημέρας της Ζανζιβάρης, είναι ένα μικρό, όμορφο και συναρπαστικό είδος γκέκο που βρίσκεται στα μοναδικά οικοσυστήματα της Ζανζιβάρης. Ο οικολογικός τους ρόλος ως εντομοφάγων και η ευαισθησία τους στην απώλεια οικοτόπων υπογραμμίζουν τη σημασία των προσπαθειών διατήρησης για την προστασία αυτών των μικροσκοπικών αλλά εξαιρετικών πλασμάτων και των οικοτόπων που αποκαλούν πατρίδα.
