1. Αντίσταση και περιορισμένη συνεργασία :Πολλές νιγηριανές κοινωνίες αντιστάθηκαν στη βρετανική κυριαρχία και δεν συνεργάστηκαν πλήρως με το σύστημα έμμεσης διακυβέρνησης. Ορισμένοι ιθαγενείς ηγέτες το είδαν ως απειλή για την παραδοσιακή εξουσία και την αυτονομία τους. Αυτή η αντίσταση έκανε δύσκολο για τους Βρετανούς να ασκήσουν αποτελεσματικό έλεγχο.
2. Πολιτιστικές διαφορές :Η πολιτική έμμεσης διακυβέρνησης προϋπέθετε ότι οι υπάρχουσες πολιτικές δομές και θεσμοί των κοινωνιών της Νιγηρίας ήταν συμβατοί με τη βρετανική αποικιακή διακυβέρνηση. Ωστόσο, υπήρχαν σημαντικές πολιτισμικές διαφορές μεταξύ των νιγηριανών κοινοτήτων και του βρετανικού συστήματος, που οδήγησαν σε παρεξηγήσεις, συγκρούσεις και δυσκολίες στην αποτελεσματική εφαρμογή των πολιτικών.
3. Έλλειψη λογοδοσίας :Το σύστημα έμμεσων κανόνων συχνά στερούνταν διαφάνειας και λογοδοσίας. Οι τοπικοί αρχηγοί και ηγεμόνες που διορίζονταν από τους Βρετανούς είχαν ελάχιστη ευθύνη απέναντι στις κοινότητες τους, οδηγώντας σε πιθανές καταχρήσεις εξουσίας και διαφθορά.
4. Περιορισμένοι πόροι :Η βρετανική αποικιακή διοίκηση αντιμετώπισε περιορισμούς πόρων, συμπεριλαμβανομένων περιορισμένου προσωπικού και οικονομικών πόρων. Αυτό κατέστησε πρόκληση την αποτελεσματική επίβλεψη και παρακολούθηση της εφαρμογής του έμμεσου κανόνα σε ολόκληρη την τεράστια και ποικιλόμορφη επικράτεια της Νιγηρίας.
5. Εμφάνιση του Εθνικισμού :Καθώς οι ελίτ της Νιγηρίας έγιναν πιο μορφωμένες και εκτεθειμένες στις δυτικές ιδέες, άρχισαν να αμφισβητούν το αποικιακό σύστημα και να απαιτούν μεγαλύτερη πολιτική συμμετοχή. Η άνοδος των εθνικιστικών κινημάτων και η επιθυμία για αυτοδιοίκηση υπονόμευσαν την αποτελεσματικότητα του έμμεσου ελέγχου.
6. Διοικητική Ανελαστικότητα :Το σύστημα έμμεσων κανόνων σχεδιάστηκε για να διατηρήσει τους παραδοσιακούς θεσμούς, αλλά δημιούργησε επίσης άκαμπτες διοικητικές δομές. Αυτό περιόρισε την ικανότητα της αποικιακής διοίκησης να προσαρμοστεί στις μεταβαλλόμενες συνθήκες και να ανταποκριθεί στις εξελισσόμενες ανάγκες των κοινωνιών της Νιγηρίας.
7. Αστικοποίηση και κοινωνικές αλλαγές :Η ανάπτυξη των αστικών κέντρων και η εισροή μεταναστών από τις αγροτικές περιοχές οδήγησαν στην εμφάνιση νέων κοινωνικών ομάδων και συμφερόντων που δεν εκπροσωπούνταν επαρκώς ή δεν ενσωματώθηκαν επαρκώς στο σύστημα έμμεσης διακυβέρνησης.
Συνολικά, οι προκλήσεις που αντιμετωπίζει η έμμεση κυριαρχία στη Νιγηρία, συμπεριλαμβανομένης της αντίστασης, των πολιτισμικών διαφορών, της έλλειψης λογοδοσίας, των περιορισμένων πόρων, της άνοδος του εθνικισμού, της διοικητικής ακαμψίας και των κοινωνικών αλλαγών, συνέβαλαν στην αποτυχία της να ελέγξει και να διακυβερνήσει αποτελεσματικά τη χώρα.
