Το Σουδάν ήταν μια αποικία του Ηνωμένου Βασιλείου και της Αιγύπτου από τα τέλη του 19ου αιώνα. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, υπήρξε αυξανόμενη πίεση από τον Σουδανό λαό για ανεξαρτησία και αυτοδιοίκηση.
Λόγοι ανεξαρτησίας :
1. Εθνικιστικό κίνημα: Ένα ισχυρό εθνικιστικό κίνημα εμφανίστηκε στο Σουδάν κατά τον 20ό αιώνα. Οι ηγέτες του Σουδανίου, όπως ο Ισμαήλ Αζχάρι και ο Αλί Αμπντέλ Ραχμάν, υποστήριζαν την αυτοδιάθεση και την ίδρυση ανεξάρτητου Σουδάν.
2. Πολιτικές εξελίξεις :Οι βρετανικές και αιγυπτιακές κυβερνήσεις αναγνώρισαν την ανάγκη για πολιτικές μεταρρυθμίσεις και την τελική ανεξαρτησία του Σουδάν. Το 1953, το καταστατικό αυτοδιοίκησης χορήγησε μεγαλύτερη αυτονομία στο Σουδάν και καθιέρωσε μια μεταβατική περίοδο προς την ανεξαρτησία.
3. Διεθνής Υποστήριξη :Τα Ηνωμένα Έθνη και άλλοι διεθνείς οργανισμοί υποστήριξαν το δικαίωμα του Σουδάν στην αυτοδιάθεση και παρότρυνε τις αποικιακές δυνάμεις να διευκολύνουν μια ειρηνική μετάβαση στην ανεξαρτησία.
4. Οικονομικοί παράγοντες :Η οικονομία του Σουδάν είχε βιώσει σημαντική ανάπτυξη και ανάπτυξη κατά τη διάρκεια της αποικιακής περιόδου. Οι Σουδανοί άνθρωποι επιθυμούσαν μεγαλύτερο έλεγχο των φυσικών πόρων και των οικονομικών πολιτικών τους για να ωφελήσουν τον δικό τους πληθυσμό.
5. Κοινωνική και πολιτιστική ταυτότητα :Το Σουδάν έχει διαφορετικό πληθυσμό με ξεχωριστές πολιτιστικές και κοινωνικές ταυτότητες. Η επιθυμία να διατηρηθούν αυτές οι ταυτότητες και να προωθηθεί η αίσθηση της εθνικής ενότητας συνέβαλε στην ώθηση για ανεξαρτησία.
Τελικά, ο συνδυασμός της εσωτερικής πολιτικής πίεσης, της διεθνούς υποστήριξης και της αναγνώρισης του δικαιώματος του Σουδάν στην αυτοδιάθεση οδήγησε στη χορήγηση ανεξαρτησίας την 1η Ιανουαρίου 1956, σηματοδοτώντας την αρχή του ταξιδιού του Σουδάν ως κυρίαρχου έθνους.
