Κατά τον 15ο και 16ο αιώνα, υπήρχε μεγάλη ζήτηση για μπαχαρικά στην Ευρώπη, όπως πιπέρι, κανέλα, μοσχοκάρυδο και γαρύφαλλο. Αυτά τα μπαχαρικά χρησιμοποιήθηκαν για να συντηρήσουν τα τρόφιμα, να προσθέσουν γεύση στα πιάτα και πίστευαν επίσης ότι είχαν φαρμακευτικές ιδιότητες. Ωστόσο, η προσφορά των μπαχαρικών ήταν περιορισμένη και ακριβή, καθώς έπρεπε να μεταφερθούν από την Ασία μέσω ξηράς ή θαλάσσης και το ταξίδι ήταν μακρύ και επικίνδυνο.
Εκείνη την εποχή, οι άνθρωποι πίστευαν ότι η Γη ήταν επίπεδη και ο Ζακ Καρτιέ υπέθεσε ότι ο ωκεανός θα τον οδηγούσε απευθείας στην Ασία. Ήλπιζε ότι βρίσκοντας ένα βορειοδυτικό πέρασμα, θα άνοιγε μια ταχύτερη και πιο άμεση διαδρομή προς την Ασία, μειώνοντας το κόστος απόκτησης των πολυπόθητων μπαχαρικών και κάνοντας τον εαυτό του πλούσιο στη διαδικασία.
Συνοψίζοντας, το κύριο κίνητρο για τον Ζακ Καρτιέ να εξερευνήσει και να αναζητήσει ένα πέρασμα ήταν η επιθυμία να βρει μια ευκολότερη, συντομότερη και φθηνότερη πρόσβαση στον πλούτο και τα πλούτη του εμπορίου μπαχαρικών της Ασίας.
