1. Καιρικές συνθήκες βράχων και ορυκτών:Καθώς το νερό της βροχής και τα υπόγεια ύδατα ρέουν πάνω από τη γη, διαλύουν ορυκτά από πετρώματα και εδάφη, συμπεριλαμβανομένων αλάτων όπως χλωριούχο νάτριο (NaCl), ανθρακικό ασβέστιο (CaCO3) και θειικό μαγνήσιο (MgSO4). Αυτά τα διαλυμένα ορυκτά στη συνέχεια μεταφέρονται σε ποτάμια και ρυάκια, φτάνοντας τελικά στον ωκεανό.
2. Ηφαιστειακή δραστηριότητα:Οι ηφαιστειακές εκρήξεις απελευθερώνουν μεγάλες ποσότητες αερίων, συμπεριλαμβανομένου του υδροχλωρίου (HCl) και του διοξειδίου του θείου (SO2). Αυτά τα αέρια αντιδρούν με τους υδρατμούς στην ατμόσφαιρα για να σχηματίσουν όξινες ενώσεις που μπορούν να διαλύσουν ορυκτά σε πετρώματα και εδάφη. Τα προκύπτοντα διαλυμένα άλατα μεταφέρονται από το νερό της βροχής και τα ποτάμια στον ωκεανό.
3. Υδροθερμικοί αεραγωγοί:Οι υδροθερμικοί αεραγωγοί είναι περιοχές στον πυθμένα του ωκεανού όπου το ζεστό νερό από τον φλοιό της Γης αναμειγνύεται με το κρύο θαλασσινό νερό. Αυτή η ανάμειξη προκαλεί την καθίζηση ορυκτών από το ζεστό νερό, σχηματίζοντας καμινάδες ή τύμβους στον πυθμένα της θάλασσας. Αυτά τα υδροθερμικά κοιτάσματα είναι πλούσια σε διάφορα μέταλλα και άλατα, όπως χαλκό, ψευδάργυρο, σίδηρο και μόλυβδο.
4. Εξάπλωση στον πυθμένα της θάλασσας:Καθώς σχηματίζεται νέος ωκεάνιος φλοιός στις μεσοωκεάνιες κορυφογραμμές, απελευθερώνει διάφορα αέρια και μέταλλα στο περιβάλλον θαλασσινό νερό. Αυτά περιλαμβάνουν υδρόθειο (H2S), μεθάνιο (CH4), σίδηρο και μαγγάνιο. Οι αντιδράσεις αυτών των ενώσεων με το θαλασσινό νερό συμβάλλουν στην περιεκτικότητα του ωκεανού σε διαλυμένο αλάτι.
5. Ατμοσφαιρική εναπόθεση:Ορισμένα διαλυμένα άλατα στον ωκεανό προέρχονται από ατμοσφαιρική εναπόθεση, όπως η σκόνη, τα αερολύματα και η κατακρήμνιση. Το θαλασσινό νερό μπορεί να απορροφήσει αέρια όπως το διοξείδιο του άνθρακα (CO2), το οποίο αντιδρά με το νερό για να σχηματίσει ανθρακικό οξύ (H2CO3), οδηγώντας στη διάλυση των ανθρακικών ορυκτών.
6. Βιολογικές διεργασίες:Οι θαλάσσιοι οργανισμοί, όπως το φυτοπλαγκτόν και το ζωοπλαγκτόν, παίζουν ρόλο στον κύκλο των θρεπτικών ουσιών και των μετάλλων στον ωκεανό. Οι μεταβολικές διεργασίες τους μπορούν να απελευθερώσουν ή να καταναλώσουν ορισμένα διαλυμένα άλατα, επηρεάζοντας τη συνολική συγκέντρωση αλατιού του θαλασσινού νερού.
Κατά τη διάρκεια του γεωλογικού χρόνου, αυτές οι διεργασίες συνέβαλαν στη συσσώρευση και τη διαφοροποίηση των διαλυμένων αλάτων στο νερό των ωκεανών, με αποτέλεσμα τη μοναδική χημική σύνθεση του ωκεανού που βλέπουμε σήμερα.
