Η Βαλτική Θάλασσα έχει χαμηλή συγκέντρωση αλατιού κατά μέσο όρο περίπου 0,5-0,7%, σε σύγκριση με τη μέση αλατότητα του Ατλαντικού Ωκεανού 3,5%. Αυτή η χαμηλότερη αλατότητα προκαλείται από την εισροή γλυκού νερού από τα ποτάμια και την περιορισμένη ανταλλαγή νερού με τη Βόρεια Θάλασσα, η οποία είναι η μόνη σύνδεση μεταξύ της Βαλτικής Θάλασσας και του Ατλαντικού Ωκεανού. Η χαμηλότερη αλατότητα επιβραδύνει τη διαδικασία αποσύνθεσης που προκαλείται από μικροοργανισμούς και θαλάσσιους οργανισμούς που τρέφονται συνήθως με ξύλο και οργανικά υλικά, γεγονός που συμβάλλει στην καλύτερη διατήρηση των ναυαγίων.
Μεγάλες Λίμνες
Οι Μεγάλες Λίμνες είναι επίσης λίμνες γλυκού νερού χαμηλής αλατότητας, με επίπεδα αλατότητας που κυμαίνονται από 0,1% έως 0,8%, καθιστώντας τις λιγότερο διαβρωτικές από τους ωκεανούς και άλλα σώματα αλμυρού νερού. Οι ψυχρότερες θερμοκρασίες του νερού και η απουσία ισχυρών ρευμάτων στις Μεγάλες Λίμνες συμβάλλουν επίσης στην καλύτερη διατήρηση των ναυαγίων. Οι χαμηλές θερμοκρασίες επιβραδύνουν τη δραστηριότητα των μικροοργανισμών και η έλλειψη ισχυρών ρευμάτων βοηθά στην αποφυγή ζημιών στα ναυάγια από τη δράση των κυμάτων. Επιπλέον, οι Μεγάλες Λίμνες έχουν πιο περιορισμένη θαλάσσια ζωή σε σύγκριση με τον Ατλαντικό Ωκεανό, με μικρότερη παρουσία οργανισμών που τρέφονται με ξύλο και άλλα υλικά.
