Στην ελληνική μυθολογία, η Χάρυβδη ήταν ένα θαλάσσιο τέρας που ζούσε σε μια δίνη κοντά στο στενό της Μεσσήνης, μεταξύ Ιταλίας και Σικελίας. Συχνά τη ζευγάρωναν με τη Σκύλλα, ένα άλλο θαλάσσιο τέρας που ζούσε στην απέναντι πλευρά του στενού. Μαζί, ήταν γνωστά ως τα «Δίδυμα Τέρατα» ή τα «Τέρατα του Στενού».
Η Χάρυβδη λέγεται ότι ήταν η κόρη του Ποσειδώνα, του θεού της θάλασσας, και της Γαίας, της θεάς της γης. Σύμφωνα με ορισμένες μαρτυρίες, ήταν κάποτε μια όμορφη νύμφη που μετατράπηκε σε θαλάσσιο τέρας από τον Δία, τον βασιλιά των θεών. Άλλες μαρτυρίες λένε ότι ήταν πάντα ένα τέρας και ότι δημιουργήθηκε από τον Ποσειδώνα για να φυλάει το υποβρύχιο βασίλειό του.
Η Χάρυβδη περιγράφηκε ως μια γιγάντια δίνη με στόμα τόσο μεγάλο που μπορούσε να καταπιεί ολόκληρα πλοία. Συχνά περίμενε να περάσουν πλοία και μετά έβγαινε ξαφνικά από τα βάθη της θάλασσας και τα ρουφούσε στη δίνη της. Οι ναύτες που πιάστηκαν στη δίνη της Χάρυβδης λέγεται ότι δεν είχαν καμία πιθανότητα διαφυγής.
Γιατί η Χάρυβδη έγινε τέρας
Υπάρχουν πολλές διαφορετικές ιστορίες για το γιατί η Χάρυβδη έγινε τέρας. Μια ιστορία λέει ότι κάποτε ήταν μια όμορφη νύμφη που αγαπήθηκε από τον Ποσειδώνα. Ωστόσο, η γυναίκα του Ποσειδώνα, η Αμφιτρίτη, ζήλεψε τη Χάρυβδη και τη μετέτρεψε σε θαλάσσιο τέρας.
Μια άλλη ιστορία λέει ότι η Χάρυβδη ήταν κάποτε μια θνητή γυναίκα που ήταν πολύ άπληστη. Έκλεψε από τους θεούς και τιμωρήθηκε για τα εγκλήματά της μετατράπηκε σε θαλάσσιο τέρας.
Μια άλλη ιστορία λέει ότι η Χάρυβδη ήταν κάποτε ένα νεαρό κορίτσι που έπαιζε στην παραλία όταν την κατάπιε ένα γιγάντιο κύμα. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στον κάτω κόσμο, όπου μεταμορφώθηκε σε θαλάσσιο τέρας.
Όποιος κι αν ήταν ο λόγος, η Χάρυβδη έγινε τέρας και τη φοβόντουσαν όλοι όσοι έπλευσαν στις θάλασσες. Ήταν ένα από τα πιο επικίνδυνα πλάσματα στον ελληνικό κόσμο και οι ναυτικοί που πιάστηκαν στη δίνη της λέγεται ότι δεν είχαν καμία πιθανότητα να διαφύγουν.
