1. Συνθήκη της Ανταρκτικής:
- Η Συνθήκη της Ανταρκτικής, που υπογράφηκε το 1959 και ισχύει από το 1961, είναι η κύρια διεθνής συμφωνία που διέπει τις δραστηριότητες στην Ανταρκτική.
- Η συνθήκη δεν αναφέρει ρητά τον τουρισμό, αλλά τονίζει τη σημασία της επιστημονικής έρευνας και της συνεργασίας μεταξύ των εθνών.
- Το άρθρο IX της συνθήκης ορίζει ότι κάθε τουριστική δραστηριότητα πρέπει να συμμορφώνεται με τις διατάξεις της συνθήκης και να διεξάγεται με τρόπο που να μην βλάπτει το περιβάλλον της Ανταρκτικής.
2. Πρωτόκολλο για την προστασία του περιβάλλοντος στη Συνθήκη της Ανταρκτικής:
- Αυτό το πρωτόκολλο, που εγκρίθηκε το 1991 και ισχύει από το 1998, παρέχει περαιτέρω κατευθυντήριες γραμμές για την προστασία του περιβάλλοντος της Ανταρκτικής.
- Απαιτεί από τα μέρη της συνθήκης να λάβουν μέτρα για την ελαχιστοποίηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων των ανθρώπινων δραστηριοτήτων, συμπεριλαμβανομένου του τουρισμού.
- Το παράρτημα II του πρωτοκόλλου περιέχει συγκεκριμένες κατευθυντήριες γραμμές για τον τουρισμό, όπως η ανάγκη για εκ των προτέρων εκτιμήσεις των πιθανών περιβαλλοντικών επιπτώσεων και η ανάπτυξη σχεδίων διαχείρισης για τουριστικές δραστηριότητες.
3. Επιτροπή για την Προστασία του Περιβάλλοντος (CEP):
- Το CEP είναι ένα όργανο που ιδρύθηκε βάσει της Συνθήκης της Ανταρκτικής για να παρέχει συμβουλές και συστάσεις για περιβαλλοντικά θέματα.
- Έχει αναπτύξει συγκεκριμένες κατευθυντήριες γραμμές και συστάσεις για τον τουρισμό, συμπεριλαμβανομένης της απαίτησης για τους τουριστικούς φορείς να λαμβάνουν άδειες από τις εθνικές τους αρχές πριν από τη διεξαγωγή δραστηριοτήτων στην Ανταρκτική.
- Οι άδειες αυτές υπόκεινται σε εκτιμήσεις περιβαλλοντικών επιπτώσεων και σε συμμόρφωση με τους σχετικούς κανονισμούς και οδηγίες.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι ενώ αυτές οι διεθνείς συμφωνίες παρέχουν ένα πλαίσιο για τη διαχείριση του τουρισμού στην Ανταρκτική, κάθε χώρα που στέλνει τουρίστες στην περιοχή έχει τους δικούς της κανονισμούς και απαιτήσεις για τους τουριστικούς πράκτορες.
Συνοπτικά, καμία μεμονωμένη οντότητα δεν «επιτρέπει» στους τουρίστες να μείνουν στην Ανταρκτική, αλλά ένας συνδυασμός διεθνών συνθηκών, πρωτοκόλλων και εθνικών κανονισμών διέπουν τις τουριστικές δραστηριότητες στην περιοχή για να διασφαλιστεί η προστασία του περιβάλλοντος και η διατήρηση του μοναδικού οικοσυστήματος της Ανταρκτικής.
