Το 1903, ο Παναμάς, που ήταν τότε μέρος της Κολομβίας, κέρδισε την ανεξαρτησία του με την υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών. Λίγο αργότερα, οι Ηνωμένες Πολιτείες υπέγραψαν τη Συνθήκη Hay-Bunau-Varilla με τον Παναμά, η οποία παρείχε στις ΗΠΑ τον αιώνιο έλεγχο μιας ζώνης γης για την κατασκευή, λειτουργία και συντήρηση της Διώρυγας του Παναμά.
Ο Ρούσβελτ έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην επίβλεψη του σχεδιασμού, της κατασκευής και της ολοκλήρωσης της Διώρυγας του Παναμά. Διόρισε μια ομάδα μηχανικών και διαχειριστών, συμπεριλαμβανομένων των John Frank Stevens και George Washington Goethals, για να ηγηθούν του έργου. Υπό την ηγεσία τους, η κατασκευή της διώρυγας προχώρησε με γοργούς ρυθμούς.
Μία από τις σημαντικότερες προκλήσεις που αντιμετωπίστηκαν κατά τη διάρκεια της κατασκευής ήταν ο επιπολασμός της ελονοσίας και του κίτρινου πυρετού, που ήταν ανεξέλεγκτες στην περιοχή. Ο Ρούσβελτ έδειξε έντονο ενδιαφέρον για την υγεία και την ευημερία των εργαζομένων και εξουσιοδότησε την εφαρμογή καινοτόμων μέτρων υγιεινής. Αυτές οι προσπάθειες αποδείχθηκαν επιτυχείς στον έλεγχο των ασθενειών, επιτρέποντας στις εργασίες στο κανάλι να συνεχιστούν χωρίς μεγάλες διακοπές.
Το κανάλι του Παναμά ολοκληρώθηκε τελικά το 1914, μετά από μια δεκαετία κατασκευής. Στέκεται ως απόδειξη του οράματος, της ηγεσίας και της μηχανικής ικανότητας του Theodore Roosevelt και των πολλών ατόμων που συμμετείχαν στη δημιουργία του. Το κανάλι έχει διαδραματίσει ζωτικό ρόλο στο παγκόσμιο εμπόριο και τις μεταφορές από τότε που άνοιξε.
