Αρχικά, η κρίση ενίσχυσε τη δημοτικότητα του Προέδρου Κάρτερ. Οι Αμερικανοί ήταν θυμωμένοι που οι συμπολίτες τους κρατούνταν όμηροι και συσπειρώθηκαν γύρω από τον πρόεδρο καθώς εργαζόταν για να εξασφαλίσει την απελευθέρωσή τους. Τα ποσοστά αποδοχής του Κάρτερ, τα οποία διολισθούσαν πριν από την κρίση, αυξήθηκαν απότομα στη συνέχεια.
Ωστόσο, καθώς η κρίση συνέχιζε και οι όμηροι παρέμεναν αιχμάλωτοι, η κοινή γνώμη άρχισε να στρέφεται εναντίον του Κάρτερ. Οι Αμερικανοί απογοητεύονταν όλο και περισσότερο από την αδυναμία του να εξασφαλίσει την απελευθέρωση των ομήρων και άρχισαν να τον κατηγορούν για την κρίση. Τα ποσοστά αποδοχής του Carter έπεσαν και τελικά έχασε τις προεδρικές εκλογές του 1980 από τον Ronald Reagan.
Η κρίση ομήρων στο Ιράν είχε επίσης διαρκή αντίκτυπο στην αμερικανική εξωτερική πολιτική. Έκανε τους Αμερικανούς πιο δύσπιστους προς άλλες χώρες και πιο διστακτικούς να παρέμβουν σε διεθνείς συγκρούσεις. Συνέβαλε επίσης στην άνοδο μιας πιο συντηρητικής εξωτερικής πολιτικής στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Εκτός από αυτές τις συγκεκριμένες επιπτώσεις, η κρίση ομήρων στο Ιράν είχε επίσης γενικότερο αντίκτυπο στην αμερικανική κοινωνία. Έκανε τους Αμερικανούς να συνειδητοποιήσουν περισσότερο τους κινδύνους της τρομοκρατίας και να ανησυχούν περισσότερο για την ασφάλεια της χώρας τους. Οδήγησε επίσης σε μείωση της εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση και σε μεγαλύτερη αίσθηση κυνισμού για την αμερικανική εξωτερική πολιτική.
Η κρίση ομήρων στο Ιράν ήταν ένα σημαντικό γεγονός που είχε βαθύ αντίκτυπο στην αμερικανική κοινή γνώμη και την εξωτερική πολιτική. Τα αποτελέσματά του γίνονται αισθητά ακόμα και σήμερα.
