1. Πολιτική αστάθεια: Η Οθωμανική Αυτοκρατορία αντιμετώπισε μια σειρά εσωτερικών αγώνων εξουσίας, εξεγέρσεων και εξωτερικών συγκρούσεων καθ' όλη τη διάρκεια του 19ου αιώνα. Η αδύναμη κεντρική εξουσία και οι συχνές αλλαγές κυβέρνησης οδήγησαν σε αστάθεια και έλλειψη αποτελεσματικής ηγεσίας.
2. Εδαφικές Απώλειες: Η αυτοκρατορία γνώρισε σημαντικές εδαφικές απώλειες κατά τον 19ο και τις αρχές του 20ου αιώνα. Έχασε τον έλεγχο σε διάφορα εδάφη στην Ευρώπη, τη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή λόγω των πολέμων με τις ευρωπαϊκές δυνάμεις και τα εθνικιστικά κινήματα. Αυτές οι απώλειες αποδυνάμωσαν τη γεωπολιτική θέση και τους πόρους της αυτοκρατορίας.
3. Οικονομικά προβλήματα: Η Οθωμανική Αυτοκρατορία αντιμετώπισε οικονομικές δυσκολίες, συμπεριλαμβανομένων των υψηλών επιπέδων χρέους, του πληθωρισμού και της φθίνουσας οικονομίας. Το παραδοσιακό οικονομικό σύστημα της αυτοκρατορίας που βασίζεται στη γεωργία και το εμπόριο αντιμετώπισε προκλήσεις από τις αναδυόμενες ευρωπαϊκές βιομηχανικές δυνάμεις και την αλλαγή των παγκόσμιων εμπορικών προτύπων.
4. Διοικητική και θεσμική αδυναμία: Η οθωμανική κυβέρνηση αντιμετώπισε προβλήματα εκσυγχρονισμού και αποτελεσματικής διακυβέρνησης. Το γραφειοκρατικό σύστημα ήταν συχνά αργό και αναποτελεσματικό, εμποδίζοντας την πρόοδο σε τομείς όπως η εκπαίδευση, οι υποδομές και η στρατιωτική οργάνωση.
5. Επίδραση Ευρωπαϊκών Δυνάμεων: Οι ευρωπαϊκές δυνάμεις, όπως η Ρωσία, η Αυστρία, η Γαλλία και η Βρετανία, είχαν σημαντική επιρροή στις οθωμανικές υποθέσεις. Συχνά παρενέβαιναν σε εσωτερικά ζητήματα και άσκησαν πολιτική και οικονομική πίεση στην αυτοκρατορία, η οποία περιόριζε την ανεξαρτησία και κυριαρχία της.
6. Κοινωνικές και Πολιτιστικές Προκλήσεις: Η αυτοκρατορία αντιμετώπισε εσωτερικές διαιρέσεις και εντάσεις μεταξύ των διαφόρων εθνοτικών και θρησκευτικών κοινοτήτων της. Θέματα που σχετίζονται με τον εκσυγχρονισμό, τις μεταρρυθμίσεις και το καθεστώς των μειονοτήτων προστέθηκαν στις προκλήσεις της διακυβέρνησης μιας ποικιλόμορφης και μεταβαλλόμενης κοινωνίας.
Ο όρος "άρρωστος άνθρωπος της Ευρώπης" χρησιμοποιήθηκε από ξένους παρατηρητές, δημοσιογράφους και διπλωμάτες για να περιγράψει την αντιληπτή αδυναμία και παρακμή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Αν και ήταν υποτιμητικός όρος, αντικατόπτριζε επίσης γνήσιες ανησυχίες για την ικανότητα της αυτοκρατορίας να επιβιώσει ενόψει των αυξανόμενων εξωτερικών πιέσεων και των εσωτερικών προβλημάτων.
