1. Γεωργία: Η Ελλάδα είναι μια ορεινή χώρα με περιορισμένη αρόσιμη γη, οπότε η γεωργία ήταν μια ζωτική κατοχή. Οι κύριες καλλιέργειες που καλλιεργήθηκαν ήταν σιτάρι, κριθάρι, ελιές και σταφύλια. Οι ελιές χρησιμοποιήθηκαν για την παραγωγή ελαιολάδου, το οποίο ήταν μια σημαντική εξαγωγή. Λόγω της έλλειψης γεωργικών εκτάσεων, οι Έλληνες αγρότες συχνά εκμεταλλεύονται σε βραχώδεις λόφους, στοιβάζοντας μικρά βράχια για να δημιουργήσουν ένα χώρο για να φυτέψουν, δημιουργώντας βεράντες που μπορούν ακόμα να δουν σήμερα.
2. Εμπόριο: Η τοποθεσία της Ελλάδας στη Μεσόγειο Θάλασσα το έκανε ένα κόμβο για το εμπόριο. Οι Έλληνες έμποροι διαπραγματεύονταν με άλλα ελληνικά πόλεις-κράτη, καθώς και με τους Φοίνικες, τους Αιγυπτίους και τους Πέρσες. Οι κύριες εξαγωγές ήταν το ελαιόλαδο, το κρασί, η αγγειοπλαστική και τα κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα, καθώς και οι σκλάβοι.
Γιατί η γεωργία και το εμπόριο ήταν δημοφιλείς
1. κλίμα και περιβάλλον: Η δημοτικότητα της γεωργίας και του εμπορίου επηρεάστηκε σε μεγάλο βαθμό από το κλίμα και τα γεωγραφικά χαρακτηριστικά της Ελλάδας. Με ένα μεσογειακό κλίμα που χαρακτηρίζεται από καυτά, ξηρά καλοκαίρια και ήπια, υγρούς χειμώνες, πολλές περιοχές στην Ελλάδα ήταν κατάλληλες για γεωργικές πρακτικές, ειδικά για καλλιέργειες όπως οι ελιές και τα σταφύλια, που όχι μόνο θα παρέχουν τον πληθυσμό, αλλά και θα χρησιμεύσουν ως σημαντικές εξαγωγές .
2. Γεωγραφία και φυσικοί πόροι: Η γεωγραφία της Ελλάδας διευκόλυνε επίσης το εμπόριο. Η ηπειρωτική χώρα της Ελλάδας είναι βαθιά χαραγμένο από τη θάλασσα, με αποτέλεσμα μια μακρά ακτογραμμή και το σχηματισμό πολυάριθμων λιμανιών και λιμένων. Αυτό το φυσικό πλεονέκτημα κατέστησε εύκολο για τα ελληνικά πόλεις να συμμετάσχουν σε θαλάσσιο εμπόριο και να δημιουργήσουν εμπορικά δίκτυα με άλλους πολιτισμούς σε όλη τη Μεσόγειο.
