Μετά από σαράντα μέρες εξερεύνησης, οι κατάσκοποι επέστρεψαν με διχασμένη αναφορά. Δέκα από αυτά έφεραν αρνητικά νέα, περιγράφοντας τη γη ως «ρέει γάλα και μέλι», αλλά κατοικείται από ισχυρά έθνη με οχυρωμένες πόλεις. Επικεντρώθηκαν στις προκλήσεις και τους κινδύνους της κατάκτησης της γης, προκαλώντας φόβο και αμφιβολία στους ανθρώπους.
Ωστόσο, δύο από τους κατασκόπους, ο Caleb και ο Joshua, παρέδωσαν διαφορετική αναφορά. Επιβεβαίωσαν τη γονιμότητα της γης και τόνισαν ότι, με τη βοήθεια του Θεού, οι άνθρωποι μπορούσαν να την κατακτήσουν. Προέτρεψαν τους Ισραηλίτες να εμπιστευτούν τον Θεό και να προχωρήσουν με πίστη.
Η πλειονότητα του κόσμου, επηρεασμένη από την αρνητική αναφορά, αντέδρασε με δυσπιστία, μουρμούρισε και παραπονέθηκε κατά του Μωυσή και του Ααρών. Ήθελαν να επιστρέψουν στην Αίγυπτο, όπου ένιωθαν ένα αίσθημα ασφάλειας και παροχής παρά τη σκλαβιά που είχαν βιώσει.
Ως αποτέλεσμα αυτής της εξέγερσης και της έλλειψης πίστης, ο Θεός διέταξε ότι ολόκληρη η γενιά που εμπλέκεται σε αυτό το περιστατικό, εκτός από τον Κάλεμπ και τον Ιησού του Ναυή, δεν θα επιτρεπόταν να εισέλθει στη Γη της Επαγγελίας. Θα περιπλανιόντουσαν στην έρημο για σαράντα χρόνια μέχρι να πεθάνει ολόκληρη αυτή η γενιά. Αυτή η περίοδος περιπλάνησης στην έρημο έγινε εποχή δοκιμασίας, πειθαρχίας και εξαγνισμού για τους Ισραηλίτες.
Έτσι, η κρίση που έκανε το Ισραήλ να παραμείνει στην έρημο για μεγάλο χρονικό διάστημα ήταν η απάντησή τους στην αναφορά των κατασκόπων, η οποία αποκάλυψε έλλειψη εμπιστοσύνης και πίστης στις υποσχέσεις του Θεού. Η επιθυμία τους να επιστρέψουν στην Αίγυπτο απέδειξε την προτίμησή τους για άνεση και ασφάλεια έναντι των προκλήσεων και των ευλογιών της κληρονομιάς της Γης της Επαγγελίας.
