Ο Άνταμς ήταν ισχυρός υποστηρικτής της εθνικής οικονομικής ανάπτυξης, προωθώντας βελτιώσεις υποδομών όπως δρόμους και κανάλια. Επίσης, ίδρυσε το Ίδρυμα Σμιθσόνιαν και το Δόγμα Μονρό, το οποίο διεκδίκησε την κυριαρχία των ΗΠΑ στο Δυτικό Ημισφαίριο. Ωστόσο, ήταν ανεπιτυχής σε πολλές από τις εσωτερικές του πολιτικές, όπως το σχέδιό του για μια εθνική τράπεζα, και αντιμετώπισε σκληρή αντίθεση από το Δημοκρατικό Κόμμα.
Ως αποτέλεσμα, ο Άνταμς ήταν πρόεδρος μιας θητείας και δεν κατάφερε να επανεκλεγεί το 1828. Επέστρεψε στη δημόσια ζωή ως μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων από τη Μασαχουσέτη, όπου υπηρέτησε για εννέα θητείες. Πέθανε στην Ουάσιγκτον, το 1848 σε ηλικία 80 ετών.
Η κληρονομιά του Άνταμς είναι ανάμεικτη. Τον θυμούνται ως έξυπνο και ολοκληρωμένο πολιτικό, αλλά η πολιτική του καριέρα συχνά παρεμποδίστηκε από τη μη δημοτικότητά του και την αδυναμία του να οικοδομήσει συναίνεση. Θεωρείται ένας από τους πιο αμφιλεγόμενους προέδρους στην αμερικανική ιστορία.
