2. Διαφορική Θέρμανση: Η θερμότητα από τον Ήλιο δεν κατανέμεται ομοιόμορφα στην επιφάνεια της Γης. Ο ισημερινός δέχεται πιο άμεση ηλιακή ακτινοβολία σε σύγκριση με τις πολικές περιοχές. Αυτή η διαφορική θέρμανση δημιουργεί διαβαθμίσεις θερμοκρασίας στον ωκεανό.
3. Άνεμος: Οι διαφορές θερμοκρασίας στα επιφανειακά νερά του ωκεανού δημιουργούν διακυμάνσεις στην ατμοσφαιρική πίεση. Ο θερμός αέρας πάνω από το ζεστό νερό τείνει να ανεβαίνει, δημιουργώντας περιοχές χαμηλής πίεσης. Αντίθετα, ο ψυχρότερος αέρας πάνω από το πιο κρύο νερό βυθίζεται, οδηγώντας σε περιοχές υψηλής πίεσης. Αυτές οι διαφορές πίεσης δημιουργούν ανέμους.
4. Καταπόνηση ανέμου: Οι άνεμοι που πνέουν στην επιφάνεια του ωκεανού ασκούν μια δύναμη τριβής στο νερό, με αποτέλεσμα να κινείται. Η μεταφορά ενέργειας από τον άνεμο στο νερό του ωκεανού προκαλεί επιφανειακά ρεύματα.
5. Εφέ Coriolis: Η περιστροφή της Γης δημιουργεί μια αδρανειακή δύναμη που ονομάζεται φαινόμενο Coriolis. Το φαινόμενο Coriolis εκτρέπει κινούμενα αντικείμενα, συμπεριλαμβανομένων των ωκεάνιων ρευμάτων, προς τα δεξιά στο βόρειο ημισφαίριο και προς τα αριστερά στο νότιο ημισφαίριο. Αυτή η εκτροπή τροποποιεί την κατεύθυνση των επιφανειακών ρευμάτων.
6. Σχηματισμός Επιφανειακών Ρευμάτων: Οι συνδυασμένες επιδράσεις του στρες του ανέμου, του φαινομένου Coriolis και της τοπογραφίας της Γης οδηγούν στο σχηματισμό επιφανειακών ρευμάτων. Αυτά τα ρεύματα μεταφέρουν θερμές και κρύες μάζες νερού σε όλη την υδρόγειο, επηρεάζοντας τα περιφερειακά και παγκόσμια κλιματικά πρότυπα.
Συνοπτικά, η αλυσίδα μεταφοράς ενέργειας που δημιουργεί επιφανειακά ρεύματα στον ωκεανό ξεκινά με την ηλιακή ακτινοβολία, που οδηγεί σε διαφορική θέρμανση, παραγωγή ανέμου, άνεμο και το φαινόμενο Coriolis, με αποτέλεσμα την κυκλοφορία του νερού των ωκεανών μέσω των επιφανειακών ρευμάτων.
