Σύμφωνα με τον μύθο, στην αρχή, δεν υπήρχε παρά ένα τεράστιο, κενό κενό. Στη συνέχεια, από αυτό το κενό, αναδύθηκε μια ισχυρή θεά που ονομαζόταν Tiamat. Το Tiamat ήταν η προσωποποίηση του χάους και της αταξίας. Γέννησε ένα πάνθεον θεών, που ο καθένας αντιπροσώπευε διαφορετικές πτυχές του φυσικού κόσμου. Αυτοί οι θεοί περιλάμβαναν τον Apsu, τον θεό του γλυκού νερού. Ea, ο θεός της σοφίας και της μαγείας. και ο Ένκι, ο θεός της χειροτεχνίας.
Η Tiamat και τα παιδιά της έζησαν μαζί αρμονικά για πολλά χρόνια. Ωστόσο, καθώς οι θεοί αυξάνονταν σε δύναμη, άρχισαν να αμφισβητούν την εξουσία του Τιαμάτ. Αγανακτούσαν τη χαοτική της φύση και ήθελαν να δημιουργήσουν έναν πιο τακτοποιημένο κόσμο. Με επικεφαλής τον Εα και τον Ένκι, οι θεοί επαναστάτησαν εναντίον του Τιαμάτ.
Σε μια μεγάλη μάχη, οι θεοί πολέμησαν εναντίον της Τιαμάτ και των δυνάμεών της. Η μάχη ήταν σκληρή και καταστροφική, και οι ουρανοί και η γη σείστηκαν. Τελικά, οι θεοί βγήκαν νικητές. Νίκησαν την Τιαμάτ και χώρισαν το σώμα της στα δύο. Από το ένα μισό του σώματος του Tiamat δημιούργησαν τον ουρανό και από το άλλο μισό δημιούργησαν τη γη.
Root of Evil:
Η ρίζα του κακού στον μύθο αντιπροσωπεύεται από τον Τιαμάτ. Το Tiamat συμβολίζει το χάος και την αταξία, που θεωρούνται το αντίθετο της επιθυμίας των θεών για τάξη και αρμονία. Οι θεοί θεωρούν το Tiamat ως απειλή για τη δύναμή τους και για τη σταθερότητα του κόσμου που δημιουργούν.
Νικώντας την Τιαμάτ και δημιουργώντας τον κόσμο από το σώμα της, οι θεοί εγκαθιστούν την τάξη πάνω από το χάος. Ωστόσο, ο μύθος αναγνωρίζει επίσης ότι η μάχη μεταξύ καλού και κακού είναι συνεχής. Η ήττα της Τιαμάτ δεν εξαλείφει εντελώς τις δυνάμεις του χάους και οι θεοί πρέπει να είναι συνεχώς σε επαγρύπνηση ενάντια στην επιστροφή της.
Ο μύθος του Τιαμάτ και της δημιουργίας του κόσμου παρέχει μια ισχυρή αλληγορία για την ανθρώπινη εμπειρία. Μας υπενθυμίζει ότι ο κόσμος είναι ένα περίπλοκο και συχνά χαοτικό μέρος και ότι πρέπει να προσπαθούμε συνεχώς για τάξη και αρμονία στη ζωή μας. Μας διδάσκει επίσης ότι η μάχη μεταξύ του καλού και του κακού είναι ένας διαρκής αγώνας και ότι δεν πρέπει ποτέ να εγκαταλείψουμε την ελπίδα, ακόμη και μπροστά στις αντιξοότητες.
