Αλατότητα: Το νερό των ωκεανών είναι εξαιρετικά αλατούχο, περιέχει σημαντική ποσότητα διαλυμένων αλάτων όπως το χλωριούχο νάτριο. Απαιτούνται διαδικασίες αφαλάτωσης για την απομάκρυνση αυτών των αλάτων και την παραγωγή φρέσκου νερού. Οι μονάδες αφαλάτωσης είναι ενεργοβόρες και μπορεί να είναι δαπανηρές στη λειτουργία τους.
Τεχνολογία αφαλάτωσης: Οι τεχνολογίες αφαλάτωσης, όπως η αντίστροφη όσμωση και η ταχεία απόσταξη πολλαπλών σταδίων, απαιτούν προηγμένη υποδομή και τεχνογνωσία για να λειτουργήσουν. Αυτές οι τεχνολογίες μπορεί να μην είναι εφικτές για μικρότερες πόλεις ή περιοχές με περιορισμένους πόρους.
Κατανάλωση ενέργειας: Οι διαδικασίες αφαλάτωσης καταναλώνουν σημαντική ποσότητα ενέργειας, συμβάλλοντας σε αυξημένες εκπομπές άνθρακα και περιβαλλοντικές επιπτώσεις.
Περιβαλλοντικές επιπτώσεις: Οι μονάδες αφαλάτωσης μπορούν να έχουν αρνητικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις, όπως η απόρριψη συμπυκνωμένης άλμης πίσω στον ωκεανό, η οποία μπορεί να διαταράξει τα θαλάσσια οικοσυστήματα.
Κόστους-αποτελεσματικότητας: Το αφαλατωμένο νερό μπορεί να είναι ακριβό στην παραγωγή σε σύγκριση με τις παραδοσιακές πηγές γλυκού νερού. Για πολλές πόλεις, μπορεί να μην είναι οικονομικά βιώσιμο να βασίζονται αποκλειστικά στο αφαλατωμένο νερό των ωκεανών.
Ως αποτέλεσμα, οι πόλεις κοντά στους ωκεανούς συχνά βασίζονται σε έναν συνδυασμό πηγών γλυκού νερού, όπως ποτάμια, λίμνες, υπόγεια ύδατα και συλλογή όμβριων υδάτων, για να καλύψουν τις ανάγκες τους σε νερό. Η αφαλάτωση θεωρείται συνήθως ως συμπληρωματική ή εναλλακτική πηγή νερού όταν άλλες πηγές γλυκού νερού είναι σπάνιες ή περιορισμένες.
