Αφαλάτωση :Αυτή είναι η διαδικασία αφαίρεσης του αλατιού και άλλων ορυκτών από το νερό των ωκεανών. Υπάρχουν πολλές τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται για την αφαλάτωση, συμπεριλαμβανομένης της αντίστροφης όσμωσης, της ηλεκτροδιάλυσης και της απόσταξης.
Αντίστροφη όσμωση (RO) :Η RO είναι μια από τις πιο κοινές μεθόδους αφαλάτωσης. Περιλαμβάνει τη χρήση μιας ημιπερατής μεμβράνης που επιτρέπει στα μόρια του νερού να περάσουν, ενώ εμποδίζει το διαλυμένο αλάτι και τα μέταλλα. Εφαρμόζεται υψηλή πίεση για να πιέσει το νερό μέσα από τη μεμβράνη, αφήνοντας πίσω το συμπυκνωμένο διάλυμα άλατος. Το επεξεργασμένο νερό στη συνέχεια καθαρίζεται περαιτέρω για να αφαιρεθούν τυχόν εναπομείνασες ακαθαρσίες.
Απόσταξη :Στην απόσταξη, το νερό του ωκεανού θερμαίνεται μέχρι να γίνει ατμός. Στη συνέχεια, οι υδρατμοί συμπυκνώνονται και πάλι σε υγρή κατάσταση, αφήνοντας πίσω το αλάτι και άλλες ακαθαρσίες. Η απόσταξη μπορεί να είναι μια ενεργοβόρα διαδικασία, αλλά παράγει γλυκό νερό υψηλής ποιότητας.
Ηλεκτροδιάλυση :Η ηλεκτροδιάλυση περιλαμβάνει τη χρήση ηλεκτρικού ρεύματος για τον διαχωρισμό του αλατιού και άλλων ιόντων από το νερό. Το νερό διέρχεται μεταξύ ηλεκτροδίων με εναλλασσόμενα θετικά και αρνητικά φορτία, προσελκύοντας και δεσμεύοντας τα ιόντα. Τα ιόντα απομακρύνονται μέσω μεμβρανών ανταλλαγής ιόντων, καταλήγοντας σε καθαρό νερό.
Μετά την αφαλάτωση, το νερό θα υποβληθεί σε πρόσθετες διαδικασίες επεξεργασίας για να διασφαλιστεί η ασφάλεια του για πόση. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει απολύμανση, διήθηση και επαναμεταλλοποίηση (προσθήκη ωφέλιμων μετάλλων πίσω στο νερό).
Οι μονάδες αφαλάτωσης απαιτούν σημαντική υποδομή, ενέργεια και συντήρηση, καθιστώντας τη διαδικασία ενεργοβόρα και συχνά δαπανηρή. Ωστόσο, η πρόοδος στην τεχνολογία και οι αυξανόμενες ανησυχίες για τη λειψυδρία σε ορισμένες περιοχές ενθαρρύνουν την ανάπτυξη αποτελεσματικών και οικονομικά αποδοτικών μεθόδων αφαλάτωσης.
