Στην ελληνική μυθολογία, ο ποταμός Στύγας πίστευαν ότι ήταν το όριο μεταξύ του κόσμου των ζωντανών και του κόσμου των νεκρών. Συνδέθηκε επίσης με όρκους και κατάρες, καθώς λεγόταν ότι οι όρκοι που ορκίζονταν στον ποταμό Στύγα ήταν άθραυστοι. Οι θεοί συχνά έδιναν όρκους στη Στύγα για να τονίσουν τη σοβαρότητα και τη δεσμευτική φύση των υποσχέσεών τους.