Οι χαρουπιές είναι ψηλά δέντρα που φύτρωσαν για πρώτη φορά στη Γη την εποχή των δεινοσαύρων. Έχουν μια προσαρμογή που τους βοήθησε να μην καταναλωθούν από τους δεινόσαυρους:παράγουν μια τοξίνη που είναι δηλητηριώδης για πολλά ζώα. Αυτή η τοξίνη βρίσκεται στα φύλλα, το φλοιό και τους σπόρους του δέντρου και μπορεί να προκαλέσει ναυτία, έμετο και διάρροια εάν καταποθεί. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να αποβεί ακόμη και θανατηφόρο.
Η τοξίνη που παράγεται από τις ακρίδες πιστεύεται ότι έχει εξελιχθεί ως αμυντικός μηχανισμός έναντι των φυτοφάγων. Με το να γίνουν δηλητηριώδεις, οι χαρουπιές μπόρεσαν να αποφύγουν να καταναλωθούν από δεινόσαυρους και άλλα μεγάλα ζώα. Αυτή η προσαρμογή τους επέτρεψε να επιβιώσουν και να ευδοκιμήσουν σε μια εποχή που πολλά άλλα είδη φυτών εξαφανίζονταν από φυτοφάγα ζώα.
Σήμερα, χαρουπιές εξακολουθούν να βρίσκονται σε πολλά μέρη του κόσμου. Συχνά χρησιμοποιούνται ως καλλωπιστικά δέντρα και το ξύλο τους χρησιμοποιείται επίσης για την κατασκευή επίπλων και άλλων προϊόντων. Η τοξίνη που παράγεται από τις ακρίδες εξακολουθεί να υπάρχει, αλλά δεν αποτελεί τυπικά πρόβλημα για τον άνθρωπο. Ωστόσο, είναι σημαντικό να γνωρίζετε τους πιθανούς κινδύνους εάν σκοπεύετε να καταναλώσετε οποιοδήποτε μέρος μιας ακρίδας.
