Διαθήκη με τον Θεό: Οι Ισραηλίτες πίστευαν σε μια ειδική σχέση με τον Θεό μέσω μιας διαθήκης, μιας συμφωνίας μεταξύ του Θεού και του εκλεκτού λαού του. Αυτή η πεποίθηση διαμόρφωσε την κατανόησή τους για τον ρόλο τους στον κόσμο και καθοδήγησε την ηθική και ηθική συμπεριφορά τους.
Ηθικός Μονοθεϊσμός: Η ισραηλινή θρησκεία έδωσε μεγάλη έμφαση στον ηθικό μονοθεϊσμό, την ιδέα ότι ο Θεός ήταν ταυτόχρονα ο δημιουργός του σύμπαντος και ηθικός νομοθέτης. Πίστευαν στην έννοια της δικαιοσύνης και της κοινωνικής ευθύνης και προσπαθούσαν να ζουν σύμφωνα με τις εντολές του Θεού.
Ιερές Γραφές: Οι Ισραηλίτες κατείχαν ιερές γραφές, την Τορά και αργότερα άλλα βιβλικά κείμενα. Αυτές οι γραφές έπαιξαν κεντρικό ρόλο στη θρησκευτική και πολιτιστική τους ζωή, παρέχοντας καθοδήγηση για τις πεποιθήσεις και τις πρακτικές τους.
Μεσιανική Ελπίδα: Οι Ισραηλίτες είχαν ισχυρή πίστη σε έναν Μεσσία, έναν εκλεκτό ελευθερωτή που θα έφερνε τη σωτηρία και την αποκατάσταση. Αυτή η μεσσιανική ελπίδα έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της θρησκευτικής τους ταυτότητας και ανθεκτικότητας σε περιόδους αντιξοότητας.
Διασπορά και επιστροφή :Οι Ισραηλίτες γνώρισαν περιόδους εξορίας και διασποράς (διασποράς) από την πατρίδα τους, ιδιαίτερα μετά την καταστροφή του Πρώτου και του Δεύτερου Ναού στην Ιερουσαλήμ. Ωστόσο, διατήρησαν ένα ισχυρό αίσθημα ενότητας και ταυτότητας ως εκλεκτοί άνθρωποι, γεγονός που διευκόλυνε την τελική τους επιστροφή και την ανοικοδόμηση της κοινότητάς τους.
