Η κρίση ξεκίνησε όταν μια ομάδα Ιρανών φοιτητών και μαχητών, εξοργισμένη με την αποδοχή του έκπτωτου Σάχη του Ιράν, Mohammad Reza Pahlavi, στις Ηνωμένες Πολιτείες για θεραπεία καρκίνου, κατέλαβε την πρεσβεία των ΗΠΑ στην Τεχεράνη και πήρε όμηρους 66 Αμερικανούς διπλωμάτες και πολίτες. Οι φοιτητές απαίτησαν να εκδοθεί ο Σάχης, ο οποίος ζούσε εξόριστος στις Ηνωμένες Πολιτείες, στο Ιράν για να δικαστεί για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που φέρεται να διαπράχθηκαν κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής του.
Η κυβέρνηση Κάρτερ απάντησε επιβάλλοντας οικονομικές κυρώσεις στο Ιράν και δέσμευση ιρανικών περιουσιακών στοιχείων στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι Ηνωμένες Πολιτείες προσπάθησαν επίσης να διαπραγματευτούν την απελευθέρωση των ομήρων μέσω της διπλωματικής οδού. Ωστόσο, αυτές οι προσπάθειες αποδείχθηκαν ανεπιτυχείς και η κρίση παρέμεινε.
Η κρίση ομήρων είχε σημαντικό αντίκτυπο στην αμερικανική κοινή γνώμη. Οι δημοσκοπήσεις έδειξαν ότι η πλειοψηφία των Αμερικανών αποδοκίμασε τον χειρισμό της κρίσης από την κυβέρνηση Κάρτερ. Η κρίση οδήγησε επίσης σε αυξημένο σκεπτικισμό σχετικά με την ικανότητα των Ηνωμένων Πολιτειών να επηρεάσουν τα γεγονότα στη Μέση Ανατολή.
Σε μια προσπάθεια να επιλύσει την κρίση, η διοίκηση Κάρτερ ξεκίνησε μια στρατιωτική επιχείρηση διάσωσης που ονομάζεται Επιχείρηση Eagle Claw. Η επιχείρηση απέτυχε και είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο οκτώ Αμερικανών στρατιωτικών. Η αποτυχία της Επιχείρησης Eagle Claw διέβρεψε περαιτέρω τη δημόσια υποστήριξη για την κυβέρνηση Κάρτερ και τελικά συνέβαλε στην ήττα του στις προεδρικές εκλογές του 1980.
Η κρίση ομήρων στο Ιράν ήταν μια σημαντική καμπή στην αμερικανική εξωτερική πολιτική. Σηματοδότησε το τέλος μιας εποχής ύφεσης με το Ιράν και την αρχή μιας νέας εποχής αντιπαράθεσης μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ιράν. Η κρίση είχε επίσης διαρκή αντίκτυπο στην αμερικανική κοινή γνώμη, κάνοντας τους Αμερικανούς πιο δύσπιστους σχετικά με την ικανότητα των Ηνωμένων Πολιτειών να επηρεάσουν τα γεγονότα στη Μέση Ανατολή.
