2. Κούρσα εξοπλισμών: Οι συμμαχίες προκάλεσαν μια κούρσα εξοπλισμών καθώς οι χώρες σε κάθε συμμαχία προσπαθούσαν να ταιριάξουν ή να ξεπεράσουν τη στρατιωτική δύναμη των αντιπάλων τους. Αυτή η κλιμάκωση των στρατιωτικών δυνατοτήτων τροφοδότησε περαιτέρω τις εντάσεις και αύξησε τον κίνδυνο πολέμου.
3. Περιορισμένες διπλωματικές επιλογές: Οι συμμαχίες συχνά περιόριζαν τη διπλωματική ευελιξία των κρατών μελών τους. Οι χώρες ήταν λιγότερο διατεθειμένες να συμβιβαστούν ή να διαπραγματευτούν με αντιπάλους λόγω των υποχρεώσεων και των δεσμεύσεων που είχαν απέναντι στους συμμάχους τους. Αυτή η ακαμψία κατέστησε δυσκολότερη την ειρηνική επίλυση διεθνών διαφορών.
4. Αλυσιδωτή αντίδραση συγκρούσεων: Οι συμμαχίες δημιούργησαν έναν ιστό διασυνδεδεμένων σχέσεων όπου οι συγκρούσεις σε μια περιοχή θα μπορούσαν γρήγορα να εξαπλωθούν σε άλλες περιοχές, προσελκύοντας επιπλέον μέλη της συμμαχίας. Η αλληλοσυνδεόμενη φύση των συμμαχιών σήμαινε ότι ακόμη και μικροδιαφορές είχαν τη δυνατότητα να κλιμακωθούν σε ευρύτερους πολέμους.
5. Έλλειψη συλλογικής ασφάλειας: Ενώ οι συμμαχίες παρείχαν ένα αίσθημα ασφάλειας στα μέλη τους, ενθάρρυναν επίσης ένα περιβάλλον όπου κάθε μπλοκ προσπαθούσε να προστατεύσει τα δικά του συμφέροντα σε βάρος των άλλων. Αυτό υπονόμευσε την έννοια της συλλογικής ασφάλειας, καθιστώντας δυσκολότερη την οικοδόμηση ενός ειρηνικού και συνεργατικού διεθνούς συστήματος.
6. Αντιπαλότητες μεγάλων Δυνάμεων: Ο σχηματισμός συμμαχιών συχνά αντανακλούσε και ενέτεινε τους ανταγωνισμούς μεταξύ μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων. Αυτοί οι ανταγωνισμοί, οδηγούμενοι από εδαφικές φιλοδοξίες, οικονομικό ανταγωνισμό και ιδεολογικές διαφορές, τροφοδότησαν εντάσεις και αύξησαν τον κίνδυνο συγκρούσεων.
