Realpolitik και Συμμαχίες: Ο Μπίσμαρκ ακολούθησε μια πολιτική realpolitik, δίνοντας προτεραιότητα στις πρακτικές πολιτικές εκτιμήσεις έναντι των ιδεολογικών ή συναισθηματικών παραγόντων. Συνήψε συμμαχίες με μερικά μικρότερα γερμανικά κράτη, όπως το Anhalt, το Lippe και το Waldeck, για να εξασφαλίσει την υποστήριξή τους και να απομονώσει την Αυστρία.
Στρατιωτική δύναμη και πόλεμοι: Η στρατιωτική ισχύς της Πρωσίας και οι νίκες της σε πολέμους, συμπεριλαμβανομένου του Δεύτερου Πολέμου του Σλέσβιχ (1864) και του Αυστρο-Πρωσικού πολέμου (1866), κατέδειξαν τη δύναμη και τη στρατιωτική υπεροχή της Πρωσίας. Αυτό έκανε τα μικρότερα κράτη να συνειδητοποιήσουν τα οφέλη της ευθυγράμμισης με μια ισχυρή Πρωσία.
Οικονομικά κίνητρα: Ο Μπίσμαρκ προσέφερε οικονομικά κίνητρα και ευνοϊκές εμπορικές συμφωνίες στα μικρότερα γερμανικά κράτη που προσχώρησαν στην Πρωσία. Αυτό βοήθησε στη διασφάλιση των οικονομικών τους συμφερόντων και τους ενθάρρυνε να ενταχθούν στη γερμανική τελωνειακή ένωση υπό την Πρωσία (Zollverein).
Εθνικιστικό αίσθημα: Ο Μπίσμαρκ χειραγωγούσε επιδέξια το εθνικιστικό αίσθημα του γερμανικού πληθυσμού. Δίνοντας έμφαση στα οφέλη μιας ενοποιημένης Γερμανίας, η έννοια της «μεγαλύτερης Γερμανίας» είχε απήχηση σε πολλούς ανθρώπους στα μικρότερα γερμανικά κρατίδια. Αυτό έπαιξε σημαντικό ρόλο στην παρακίνηση της κοινής γνώμης και στην ευθυγράμμιση των συμφερόντων τους με την Πρωσία.
Μυστικές συμφωνίες: Ο Μπίσμαρκ συμμετείχε σε μυστικές συμφωνίες με μερικά μικρότερα κράτη, όπως η Σύμβαση του Γκαστάιν (1865) με την Αυστρία και οι μυστικές συνθήκες συμμαχίας με τα κράτη της Νότιας Γερμανίας πριν από τον Αυστρο-Πρωσικό Πόλεμο. Αυτές οι συμφωνίες εξασφάλισαν την υποστήριξή τους και εξασφάλισαν ότι θα υποστήριζαν την Πρωσία σε περίπτωση πολέμου εναντίον της Αυστρίας.
Πολιτική πειθώ και διπλωματία: Ο Μπίσμαρκ ήταν κορυφαίος διπλωμάτης και χρησιμοποίησε επιδέξια διαπραγματεύσεις, πειθώ και πολιτικούς ελιγμούς για να πείσει τα μικρότερα κράτη για τα οφέλη από την ένταξη στην Πρωσία. Έπαιξε τους φόβους, τα ενδιαφέροντα και τις φιλοδοξίες τους για να κερδίσει την υποστήριξή τους.
Συνδυάζοντας αποτελεσματικά αυτές τις τακτικές και αξιοποιώντας τη στρατιωτική δύναμη και την οικονομική ισχύ της Πρωσίας, ο Μπίσμαρκ κέρδισε σταδιακά τα μικρότερα γερμανικά κράτη, οδηγώντας στην ένταξή τους στη νεοσύστατη Γερμανική Αυτοκρατορία το 1871.
