Η αποστολή βρισκόταν σε μια κατάφυτη κοιλάδα με άφθονο νερό. Η γη ήταν εύφορη και κατάλληλη για τη γεωργία. Η αποστολή βρισκόταν επίσης κοντά σε μια σημαντική εμπορική οδό των ιθαγενών της Αμερικής, γεγονός που την έκανε κόμβο εμπορίου και πολιτιστικών ανταλλαγών.
Η αποστολή ευδοκίμησε στα πρώτα της χρόνια. Μέχρι το 1834, είχε πληθυσμό πάνω από 2.000 ιθαγενείς Αμερικανούς. Η αποστολή παρήγαγε μια ποικιλία από καλλιέργειες, όπως σιτάρι, καλαμπόκι, φασόλια και σταφύλια. Επίσης εκτρέφονταν βοοειδή, πρόβατα και άλογα. Η αποστολή λειτούργησε επίσης μια σειρά από εργαστήρια, όπως ένα σιδηρουργείο, ένα ξυλουργείο και ένα βυρσοδεψείο.
Ωστόσο, η ευημερία της αποστολής δεν κράτησε. Στη δεκαετία του 1830, το Μεξικό κέρδισε την ανεξαρτησία από την Ισπανία. Η μεξικανική κυβέρνηση εκκοσμίκευσε την αποστολή, πράγμα που σήμαινε ότι απογυμνώθηκε από τη γη της και οι ιθαγενείς της Αμερικανοί προσήλυτοι απελευθερώθηκαν. Η αποστολή ερήμωσε και τελικά εγκαταλείφθηκε.
Στα τέλη του 19ου αιώνα, η αποστολή αποκαταστάθηκε από την Καθολική Εκκλησία. Είναι πλέον Εθνικό Ιστορικό Ορόσημο και είναι ανοιχτό στο κοινό.
