Τα θερμοαληνικά ρεύματα διαδραματίζουν κρίσιμο ρόλο στην παγκόσμια κυκλοφορία των ωκεανών μεταφέροντας θερμότητα και αλάτι σε όλο τον κόσμο. Είναι υπεύθυνοι για την ανακατανομή της θερμότητας από τις τροπικές περιοχές στις πολικές περιοχές, επηρεάζοντας έτσι το κλίμα διαφόρων τμημάτων της Γης.
Η λέξη «θερμοχαλίνη» προέρχεται από τους ελληνικούς όρους «θερμός» (θερμότητα) και «άλος» (αλάτι). Αναφέρεται στις συνδυασμένες επιδράσεις της θερμοκρασίας και της αλατότητας στην πυκνότητα του θαλασσινού νερού.
Ακολουθεί μια πιο λεπτομερής εξήγηση για το πώς η θερμοκρασία και η αλατότητα επηρεάζουν τα ωκεάνια ρεύματα:
Θερμοκρασία: Το θερμότερο νερό είναι γενικά λιγότερο πυκνό από το πιο κρύο, επειδή η αυξημένη θερμοκρασία κάνει τα μόρια του νερού να κινούνται πιο γρήγορα και να καταλαμβάνουν περισσότερο χώρο. Ως αποτέλεσμα, τα θερμά ωκεάνια ρεύματα τείνουν να ανεβαίνουν και να κινούνται προς την επιφάνεια.
Αλατότητα: Το πιο αλμυρό νερό είναι πιο πυκνό από το πιο γλυκό, επειδή τα διαλυμένα ιόντα αλατιού αυξάνουν τη μάζα του νερού. Ως εκ τούτου, τα ωκεάνια ρεύματα υψηλής αλατότητας τείνουν να βυθίζονται και να κινούνται κατά μήκος του πυθμένα του ωκεανού.
Όταν συνδυάζονται, αυτές οι διαφορές θερμοκρασίας και αλατότητας δημιουργούν διακυμάνσεις πυκνότητας στο νερό των ωκεανών, οδηγώντας στο σχηματισμό ρευμάτων θερμικής αλατότητας.
Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα θερμικού ρεύματος είναι ο παγκόσμιος ιμάντας μεταφοράς, γνωστός και ως μεσημβρινή ανατροπή κυκλοφορίας. Είναι ένα μοτίβο ωκεάνιας κυκλοφορίας μεγάλης κλίμακας που μεταφέρει ζεστό επιφανειακό νερό από τις τροπικές περιοχές στις πολικές περιοχές και κρύο βαθύ νερό από τους πόλους πίσω προς τις τροπικές περιοχές. Οι κινητήριες δυνάμεις πίσω από αυτή την παγκόσμια κυκλοφορία είναι οι διαφορές θερμοκρασίας και αλατότητας μεταξύ διαφορετικών τμημάτων του ωκεανού.
