Ο ρυθμός εξάτμισης εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, όπως η θερμοκρασία του νερού, η υγρασία του αέρα και η ταχύτητα του ανέμου. Γενικά, η εξάτμιση γίνεται πιο γρήγορα σε ζεστές, υγρές συνθήκες και σε συνθήκες ανέμου.
Οι ωκεανοί καλύπτουν περίπου το 70% της επιφάνειας της Γης, επομένως αποτελούν τη μεγαλύτερη πηγή υδρατμών στον αέρα. Ο αέρας πάνω από τους ωκεανούς είναι συνήθως ζεστός και υγρός, γεγονός που τον καθιστά ιδανικό για εξάτμιση. Επιπλέον, οι άνεμοι που πνέουν πάνω από τους ωκεανούς βοηθούν στη μεταφορά των υδρατμών μακριά από την επιφάνεια του νερού, εμποδίζοντάς τους να συγκεντρωθούν υπερβολικά σε μια περιοχή.
Καθώς οι υδρατμοί ανεβαίνουν στην ατμόσφαιρα, ψύχονται και συμπυκνώνονται σε σύννεφα. Στη συνέχεια, τα σύννεφα απελευθερώνουν τους υδρατμούς ως υετό, όπως βροχή ή χιόνι. Αυτή η βροχόπτωση πέφτει πίσω στη Γη, όπου μπορεί είτε να απορροφηθεί από το έδαφος είτε να ρεύσει πίσω στους ωκεανούς.
Ο κύκλος του νερού είναι μια συνεχής διαδικασία που διατηρεί ρυθμισμένο το κλίμα της Γης. Χωρίς τους ωκεανούς, θα υπήρχαν πολύ λιγότεροι υδρατμοί στον αέρα και η Γη θα ήταν ένα πολύ πιο ξηρό μέρος.
