Σύμφωνα με τον μύθο, ο θεός Απόλλωνας, γνωστός για τα μουσικά και ποιητικά του χαρίσματα, ερωτεύτηκε βαθιά την όμορφη νύμφη Δάφνη. Ωστόσο, η Δάφνη, κόρη του ποταμού θεού Πηνειού, δεν ενδιαφέρθηκε για τις στοργές του Απόλλωνα και ορκίστηκε να παραμείνει παρθένα, αφιερώνοντας τον εαυτό της στη θεά Άρτεμη και στις κυνηγούς της.
Η ανελέητη καταδίωξη του Απόλλωνα της Δάφνης οδήγησε σε μια δραματική καταδίωξη μέσα στο δάσος. Καθώς ο Απόλλων έκλεισε πάνω της, η Δάφνη φώναξε στον πατέρα της για βοήθεια. Σε απάντηση, ο Πηνειός μεταμόρφωσε την κόρη του σε δέντρο δάφνης. Ο Απόλλωνας, συντετριμμένος και ανίκανος να αγκαλιάσει την αγαπημένη του, εξέφρασε την αιώνια αγάπη του παίρνοντας ένα κλαδί από τη δάφνη και φτιάχνοντας ένα στεφάνι από φύλλα. Από εκείνη την ημέρα και μετά, ο Απόλλων φορούσε το δάφνινο στέμμα ως σύμβολο της αθάνατης αγάπης του για τη Δάφνη και του θριάμβου του επί της καταδίωξης.
Το δάφνινο στεφάνι ή στέμμα έγινε σύμβολο νίκης και επιτευγμάτων σε διάφορους αρχαίους πολιτισμούς, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας και της Ρώμης. Απονεμήθηκε σε αθλητές που αναδείχθηκαν νικητές σε αθλητικούς αγώνες, ποιητές, μελετητές και στρατιωτικούς διοικητές που πέτυχαν σημαντικές νίκες στη μάχη. Τα αειθαλή φύλλα της δάφνης αντιπροσώπευαν την αιώνια δόξα, τιμή και επιτυχία, αντικατοπτρίζοντας την αιώνια αφοσίωση του Απόλλωνα στη Δάφνη.
Επομένως, ο μύθος της Δάφνης και του Απόλλωνα δεν χρησιμεύει μόνο ως μια μαγευτική ιστορία αγάπης και μεταμόρφωσης, αλλά ενισχύει επίσης τον συμβολισμό του φύλλου δάφνης ως αναπαράσταση της νίκης, του θριάμβου και της διαρκούς αναγνώρισης για εξαιρετικά επιτεύγματα.
