Οι εκροές λιμνών μπορούν να συμβούν μέσω πολλών μηχανισμών, ανάλογα με τα φυσικά χαρακτηριστικά και την τοπογραφία της λίμνης:
Εξόδους επιφάνειας :Πολλές λίμνες έχουν μια φυσική επιφανειακή έξοδο, η οποία είναι ένα κανάλι ή ρέμα μέσω του οποίου το νερό ρέει έξω από τη λίμνη. Η έξοδος βρίσκεται συνήθως στο χαμηλότερο σημείο της λεκάνης της λίμνης.
Εκροή υπόγειων υδάτων :Ορισμένες λίμνες μπορεί επίσης να χάσουν νερό μέσω της ροής των υπόγειων υδάτων. Αυτό συμβαίνει όταν το νερό διαρρέει από τον πυθμένα ή τις πλευρές της λίμνης και εισέρχεται στο περιβάλλον σύστημα υπόγειων υδάτων. Η εκροή των υπόγειων υδάτων μπορεί να είναι σημαντική, ειδικά σε περιοχές όπου η λίμνη καλύπτεται από διαπερατούς γεωλογικούς σχηματισμούς.
Εξάτμιση και εξατμισοδιαπνοή :Σε άνυδρες ή ημίξηρες περιοχές, η εξάτμιση απευθείας από την επιφάνεια της λίμνης και η εξατμισοδιαπνοή από τα φυτά που αναπτύσσονται γύρω από τη λίμνη μπορούν επίσης να συμβάλουν στην εκροή της λίμνης.
Ο ρυθμός και ο όγκος της εκροής της λίμνης εξαρτώνται από διάφορους παράγοντες, όπως η ποσότητα του νερού που εισέρχεται στη λίμνη (εισροή), η βροχόπτωση, η εξάτμιση, οι αλληλεπιδράσεις των υπόγειων υδάτων και η επιφάνεια και η τοπογραφία της λίμνης. Οι υψηλές εισροές κατά τις υγρές περιόδους μπορεί να οδηγήσουν σε αυξημένη εκροή, με αποτέλεσμα πλημμύρες κατάντη, ενώ οι χαμηλές εισροές κατά τις περιόδους ξηρασίας μπορούν να μειώσουν την εκροή και να προκαλέσουν πτώση της στάθμης της λίμνης.
Η κατανόηση της εκροής λιμνών είναι ζωτικής σημασίας για τη διαχείριση των υδάτινων πόρων, την πρόβλεψη καθεστώτων ροής κατάντη, τη μοντελοποίηση του προϋπολογισμού του νερού της λίμνης και την αξιολόγηση των επιπτώσεων των ανθρώπινων δραστηριοτήτων στην υδρολογία και τα οικοσυστήματα των λιμνών. Συχνά παρακολουθείται και μελετάται χρησιμοποιώντας υδρομετρικές τεχνικές και υδρολογικά μοντέλα για να διασφαλιστεί η βιώσιμη διαχείριση των υδάτινων πόρων και η διατήρηση των λιμνών οικοσυστημάτων.
