1. Κίνηση τεκτονικών πλακών :Όταν δύο τεκτονικές πλάκες απομακρύνονται η μία από την άλλη (αποκλίνοντα όρια πλακών), δημιουργείται μια κοιλάδα ρήγματος στον πυθμένα του ωκεανού. Καθώς οι πλάκες συνεχίζουν να απομακρύνονται, η κοιλάδα του ρήγματος διευρύνεται και βαθαίνει, γεμίζοντας τελικά με νερό για να σχηματιστεί ένας ωκεανός. Ο Ατλαντικός Ωκεανός είναι ένα παράδειγμα ωκεανού που σχηματίστηκε ως αποτέλεσμα της κίνησης των τεκτονικών πλακών.
2. Σχηματισμός ωκεάνιου φλοιού :Ο ωκεάνιος φλοιός σχηματίζεται όταν το μάγμα από τον μανδύα της Γης ανεβαίνει και εκρήγνυται στον πυθμένα του ωκεανού. Αυτή η διαδικασία είναι γνωστή ως εξάπλωση στον πυθμένα της θάλασσας. Καθώς προστίθεται η νέα κρούστα, η παλαιότερη κρούστα απομακρύνεται από το κέντρο εξάπλωσης. Με την πάροδο του χρόνου, αυτή η διαδικασία μπορεί να οδηγήσει στο σχηματισμό νέων ωκεανών ή στην επέκταση των υπαρχόντων. Ο Ειρηνικός Ωκεανός είναι ο μεγαλύτερος ωκεανός και σχηματίστηκε κυρίως μέσω της εξάπλωσης του πυθμένα της θάλασσας.
3. Ζώνες υποβύθισης :Όταν δύο τεκτονικές πλάκες συγκρούονται και η μία πλάκα πιέζεται κάτω από την άλλη (ζώνες βύθισης), η πλάκα υποβύθισης μπορεί να λιώσει και να παράγει μάγμα. Αυτό το μάγμα μπορεί να ανέβει στην επιφάνεια και να σχηματίσει ηφαιστειακά νησιά ή θαλάσσια όρη. Με την πάροδο του χρόνου, αυτά τα ηφαιστειακά χαρακτηριστικά μπορούν να μεγαλώσουν και τελικά να σχηματίσουν ολόκληρες αλυσίδες νησιών ή ακόμα και ηπείρους. Η διαδικασία της βύθισης μπορεί επίσης να δημιουργήσει νέες ωκεάνιες λεκάνες. Η Τάφρος των Μαριανών, το βαθύτερο σημείο στους ωκεανούς της Γης, σχηματίστηκε ως αποτέλεσμα καταβύθισης.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι αυτές οι διεργασίες συμβαίνουν για εκατομμύρια χρόνια και επηρεάζονται από πολλούς γεωλογικούς παράγοντες. Ο σχηματισμός ενός ωκεανού είναι μια πολύπλοκη και σταδιακή διαδικασία που περιλαμβάνει την αλληλεπίδραση των τεκτονικών πλακών, την ηφαιστειακή δραστηριότητα και διάφορες άλλες γεωλογικές δυνάμεις.
