Το 1776, η πιο κοινή μορφή επικοινωνίας μεταξύ μακρινών πόλεων όπως η Φιλαδέλφεια και η Βοστώνη ήταν μέσω επιστολών που μεταφέρονταν από το ταχυδρομικό σύστημα. Το ταχυδρομικό σύστημα στις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν ακόμα σχετικά νέο εκείνη την εποχή και λειτουργούσε κυρίως κατά μήκος μεγάλων διαδρομών, με στάσεις σε καθιερωμένα ταχυδρομεία ή σταθμούς.
Η ταχύτητα της ταχυδρομικής υπηρεσίας εξαρτιόταν από πολλούς παράγοντες, όπως ο καιρός, οι οδικές συνθήκες και η συχνότητα των προγραμματισμένων παραδόσεων. Η ιππασία ήταν το κύριο μέσο μεταφοράς της αλληλογραφίας και ένας αναβάτης αλληλογραφίας μπορούσε να καλύψει συνήθως 50 έως 70 μίλια την ημέρα, με στάσεις για αλλαγή αλόγων και ανάπαυση.
Ένας άλλος παράγοντας που επηρέασε την ταχύτητα μετάδοσης ειδήσεων ήταν η διαθεσιμότητα απευθείας δρομολογίων. Το 1776, οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν ένα αραιοκατοικημένο έθνος με περιορισμένες υποδομές μεταφορών. Οι πόλεις συχνά συνδέονταν με χωματόδρομους ή με κακοσυντηρημένα μονοπάτια. Αυτό σήμαινε ότι οι ταξιδιώτες και οι μεταφορείς αλληλογραφίας έπρεπε να αντιμετωπίσουν προκλήσεις όπως ανώμαλο έδαφος, αδιάβατους δρόμους και εποχιακές συνθήκες, που θα μπορούσαν να επηρεάσουν σημαντικά την ταχύτητά τους.
Επομένως, ο χρόνος που χρειαζόταν για να ταξιδέψουν οι ειδήσεις από τη Φιλαδέλφεια στη Βοστώνη το 1776 διέφερε σημαντικά, αλλά κατά μέσο όρο, μπορεί να χρειαστούν αρκετές ημέρες έως εβδομάδες για να φτάσει ένα γράμμα ή ένα μήνυμα στον προορισμό του. Αυτή η καθυστέρηση στην επικοινωνία επηρέασε τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων και τον συντονισμό κατά τη διάρκεια κρίσιμων γεγονότων όπως ο Επαναστατικός Πόλεμος.
