Επίδραση στους Ρομανόφ: Ο Ρασπούτιν δημιούργησε στενή σχέση με τον Τσάρο Νικόλαο Β' και την Τσαρίνα Αλεξάνδρα, ειδικά αφού φαινόταν να βοηθά τον αιμορροφιλικό γιο τους, Αλεξέι. Έγινε έμπιστος σύμβουλος του αυτοκρατορικού ζευγαριού και άσκησε σημαντική επιρροή στις αποφάσεις τους. Πολλοί υπουργοί της κυβέρνησης, αυλικοί και κληρικοί αντιτάχθηκαν στην επιρροή του, θεωρώντας τον ως διαφθοροποιό στην αυλή.
Θρησκευτικός και πνευματικός σύμβουλος: Ο Ρασπούτιν τιμούνταν από πολλούς ως «στάρετς» ή ιερός πρεσβύτερος και απολάμβανε τη φήμη του θαυματουργού. Συχνά παρείχε πνευματική καθοδήγηση και καθησυχασμό στην αυτοκράτειρα, η οποία, όπως και ο σύζυγός της, ήταν βαθιά θρησκευόμενη. Η θρησκευτική επιρροή του Ρασπούτιν επεκτάθηκε πέρα από τη βασιλική οικογένεια και επηρέασε ορισμένους υψηλόβαθμους εκκλησιαστικούς αξιωματούχους.
Πολιτικές μηχανορραφίες: Παρά το γεγονός ότι δεν είχε επίσημη θέση στην κυβέρνηση, ο Ρασπούτιν χρησιμοποίησε την επιρροή του στο αυτοκρατορικό ζευγάρι για να κερδίσει χάρες, να εξασφαλίσει διορισμούς για τους υποστηρικτές του και να ασκήσει έλεγχο σε διάφορα κυβερνητικά ζητήματα. Ενεπλάκη σε πολιτικές ίντριγκες, προτείνοντας διορισμούς και απολύσεις υπουργών, οδηγώντας σε κατηγορίες για διαφθορά και κατάχρηση εξουσίας.
Σύμβολο της παρακμής και της διαφθοράς: Ο πλούσιος τρόπος ζωής, η ηδονική συμπεριφορά του Ρασπούτιν και οι φήμες για ακολασία αμαύρωσαν τη φήμη της δυναστείας των Ρομάνοφ και συνέβαλαν στην αυξανόμενη δυσαρέσκεια του ρωσικού κοινού. Η παρουσία και η επιρροή του θεωρήθηκαν ως σημάδι της παρακμής της μοναρχίας και συνέβαλαν στην επαναστατική ζέση που τελικά οδήγησε στην ανατροπή του καθεστώτος των Ρομανόφ το 1917.
Καταλύτης για την πτώση της δυναστείας των Ρομανόφ: Η επιρροή του Ρασπούτιν και η εγγύτητά του με την αυτοκρατορική οικογένεια έγιναν πηγή τεράστιας δυσαρέσκειας και αντίθεσης μεταξύ των ευγενών, των πολιτικών και του κοινού. Η δολοφονία του τον Δεκέμβριο του 1916 ήταν ένα σημαντικό γεγονός που υπονόμευσε περαιτέρω την αξιοπιστία του καθεστώτος των Ρομανόφ και επιτάχυνε την αλυσίδα των γεγονότων που οδήγησαν στην Επανάσταση του Φλεβάρη του 1917, οδηγώντας τελικά στην κατάρρευση της μοναρχίας και την εγκαθίδρυση της Προσωρινής Κυβέρνησης.
Συμπερασματικά, η σημασία του Ρασπούτιν έγκειται στο ρόλο του ως έμπιστου και πνευματικού συμβούλου του τελευταίου Ρώσου τσάρου και τσαρίνας, στη συμμετοχή του σε πολιτικά ζητήματα, στην επιρροή του στην πορεία των βασιλικών αποφάσεων και στην εκπροσώπησή του της κοινωνικής παρακμής και της διαφθοράς που συνέβαλαν στην την πτώση της δυναστείας των Ρομανόφ και τελικά διαμόρφωσε την πορεία της ρωσικής ιστορίας.
