Κατά τον 15ο και 16ο αιώνα, Ευρωπαίοι εξερευνητές όπως ο Henry Hudson και ο Jacques Cartier προσπάθησαν να βρουν μια συντομότερη, πιο άμεση εμπορική οδό προς την Ασία πλοηγώντας στο Βορειοδυτικό Πέρασμα. Πίστευαν ότι θα παρείχε πρόσβαση στις πλούσιες εμπορικές αγορές της Κίνας και της Ινδίας, παρακάμπτοντας το μακρύ και επικίνδυνο ταξίδι γύρω από την Αφρική που ελέγχεται από τους Πορτογάλους.
Η αναζήτηση για το Βορειοδυτικό Πέρασμα έγινε ένας σημαντικός στόχος για τους εξερευνητές και τα έθνη, οδηγώντας σε πολυάριθμες αποστολές για να εξερευνήσουν και να χαρτογραφήσουν τις αρκτικές περιοχές της Βόρειας Αμερικής. Ωστόσο, λόγω των ύπουλων συνθηκών πάγου, των κακών καιρικών συνθηκών και της δύσκολης πλοήγησης, το Βορειοδυτικό Πέρασμα παρέμεινε άπιαστο για αιώνες.
Μόνο στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα πραγματοποιήθηκαν επιτυχημένα ταξίδια μέσω του Βορειοδυτικού Περάσματος από διάφορους εξερευνητές και πλοία, συμπεριλαμβανομένης της αποστολής του Roald Amundsen το 1903-1906. Σήμερα, λόγω της υπερθέρμανσης του πλανήτη που μειώνει την κάλυψη του πάγου στην Αρκτική, το Βορειοδυτικό Πέρασμα γίνεται όλο και πιο προσβάσιμο κατά τη διάρκεια ορισμένων περιόδων του έτους, αν και εξακολουθεί να δημιουργεί προκλήσεις για τη ναυσιπλοΐα.
