Ο σολομός ήταν η πιο σημαντική πηγή τροφής για τους κατοίκους της βορειοδυτικής ακτής και ανέπτυξαν διάφορες τεχνικές για να τον πιάσουν, συμπεριλαμβανομένου του ψαρέματος με φράγμα, του ψαρέματος με αγκίστρια και του ψαροντούφεκου.
Οστρακόδερμα :
Οστρακόδερμα, όπως μύδια, μύδια και στρείδια, ήταν επίσης άφθονα και συγκεντρώνονταν με βουτιές, σκάψιμο στην άμμο και με τσουγκράνες.
Μούρα:
Τα μούρα, όπως ο σολομός, τα βατόμουρα και τα λαχανικά, μαζεύονταν τους καλοκαιρινούς μήνες και καταναλώνονταν φρέσκα ή αποξηραμένα για αποθήκευση.
Ελάφι και άλκες :
Τα ελάφια και οι άλκες κυνηγήθηκαν για το κρέας τους και τα δέρματά τους χρησιμοποιήθηκαν για ρούχα και καταφύγιο.
Φώκια και θαλάσσιο λιοντάρι :
Η φώκια και το θαλάσσιο λιοντάρι κυνηγήθηκαν για το κρέας και το λίπος τους, που χρησιμοποιούνταν για τροφή και καύσιμα.
Φάλαινες :
Οι φάλαινες κυνηγούνταν επίσης, αλλά αυτή ήταν μια επικίνδυνη δραστηριότητα και γινόταν μόνο από ειδικευμένους κυνηγούς.
Εύλαχον :
Το Eulachon είναι ένα μικρό, λιπαρό ψάρι που εκτιμήθηκε ιδιαίτερα για το λάδι του. Το λάδι εξήχθη με το βράσιμο των ψαριών και το χρησιμοποιούσαν για τροφή, καύσιμα και φάρμακα.
Halibut :
Το ιππόγλωσσο είναι ένα μεγάλο, πλατψάρι που αλιεύτηκε από το ψάρεμα με αγκίστρι και πετονιά. Θεωρούνταν λιχουδιά και συχνά το στέγνωναν ή το κάπνιζαν για αποθήκευση.
Oolachen :
Τα Oolachen είναι μικρά, λιπαρά ψάρια που αλιεύτηκαν σε τεράστιους αριθμούς κατά τη διάρκεια της ετήσιας ωοτοκίας τους. Τρώγονταν φρέσκα, αποξηραμένα ή καπνιστά και το λάδι τους χρησιμοποιήθηκε ως καρύκευμα.
Ρίζες :
Μαζεύονταν διάφορες ρίζες, όπως κάμα και ρίζες φτέρης και χρησιμοποιήθηκαν ως τροφή. Οι ρίζες Camas ήταν ιδιαίτερα σημαντικές και συχνά αποξηραίνονταν και αποθηκεύονταν για χειμερινή χρήση.
