Τι περιλαμβάνει το θαλασσινό νερό;

Το θαλασσινό νερό είναι ένα πολύπλοκο μείγμα αλάτων και άλλων διαλυμένων υλικών στο νερό. Τα κύρια συστατικά του θαλασσινού νερού είναι το νάτριο, το χλωριούχο, το θειικό, το μαγνήσιο, το ασβέστιο και το κάλιο. Αν και αυτά τα άλατα υπάρχουν σε σχετικά σταθερές αναλογίες σε όλους τους ωκεανούς, οι συνολικές συγκεντρώσεις τους μπορεί να διαφέρουν πολύ από μέρος σε μέρος και να αλλάξουν με την πάροδο του χρόνου.

Η μέση αλατότητα των ωκεανών είναι περίπου 35 μέρη ανά χίλια (ppt), που σημαίνει ότι υπάρχουν περίπου 35 κιλά διαλυμένων στερεών σε κάθε 1.000 κιλά θαλασσινού νερού. Η αλατότητα του θαλασσινού νερού ποικίλλει από περίπου 30 ppt στη Βαλτική Θάλασσα έως πάνω από 40 ppt στην Ερυθρά Θάλασσα.

Τα κύρια συστατικά του θαλασσινού νερού είναι:

* Νάτριο (Na+):30,61 g/L

* Χλώριο (Cl-):19,35 g/L

* Θειικό (SO42-):2,65 g/L

* Μαγνήσιο (Mg2+):1,28 g/L

* Ασβέστιο (Ca2+):0,42 g/L

* Κάλιο (Κ+):0,39 g/L

Εκτός από αυτά τα κύρια συστατικά, το θαλασσινό νερό περιέχει ίχνη πολλών άλλων στοιχείων, όπως χαλκό, ψευδάργυρο, σίδηρο, μαγγάνιο και ιώδιο.

Η σύνθεση του θαλασσινού νερού επηρεάζεται από διάφορους παράγοντες, όπως:

* Εξάτμιση:Όταν το νερό εξατμίζεται από τον ωκεανό, αφήνει πίσω τα διαλυμένα άλατα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η αλατότητα του ωκεανού είναι υψηλότερη σε περιοχές με υψηλούς ρυθμούς εξάτμισης, όπως οι τροπικοί.

* Κατακρήμνιση:Η βροχόπτωση μπορεί να προσθέσει γλυκό νερό στον ωκεανό, το οποίο μπορεί να μειώσει την αλατότητα του θαλασσινού νερού. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η αλατότητα του ωκεανού είναι χαμηλότερη σε περιοχές με υψηλά ποσοστά βροχοπτώσεων, όπως οι πολικές περιοχές.

* Απόρριψη ποταμού:Τα ποτάμια απορρίπτουν γλυκό νερό στον ωκεανό, το οποίο μπορεί να μειώσει την αλατότητα του θαλασσινού νερού. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η αλατότητα του ωκεανού είναι χαμηλότερη κοντά στις εκβολές μεγάλων ποταμών.

* Σχηματισμός θαλάσσιου πάγου:Όταν το θαλασσινό νερό παγώνει, σχηματίζει θαλάσσιο πάγο. Ο θαλάσσιος πάγος αποτελείται από καθαρό νερό, επομένως η αλατότητα του θαλασσινού νερού που παραμένει πίσω αυξάνεται. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η αλατότητα του ωκεανού είναι υψηλότερη σε περιοχές όπου σχηματίζονται θαλάσσιοι πάγοι, όπως οι ωκεανοί της Αρκτικής και της Ανταρκτικής.

Η σύνθεση του θαλασσινού νερού είναι επίσης σημαντική για την επιβίωση της θαλάσσιας ζωής. Πολλοί θαλάσσιοι οργανισμοί, όπως τα ψάρια και τα κοράλλια, είναι προσαρμοσμένοι να ζουν σε ένα συγκεκριμένο φάσμα αλατότητας. Εάν η αλατότητα του ωκεανού αλλάξει πάρα πολύ, μπορεί να διαταράξει τον κύκλο ζωής αυτών των οργανισμών και ακόμη και να τους προκαλέσει το θάνατο.