1. Βαρύτητα: Σε ορεινές ή υψηλές περιοχές, τα ποτάμια πηγάζουν από υψηλότερα υψόμετρα και ρέουν προς τα κάτω. Η βαρύτητα ασκεί ισχυρότερη δύναμη στο νερό σε υψηλότερα υψόμετρα, με αποτέλεσμα να επιταχύνεται και να κινείται πιο γρήγορα.
2. Κλίση και κλίση: Οι ψηλές περιοχές έχουν συχνά πιο απότομες κλίσεις και υψηλότερες κλίσεις. Όσο πιο απότομη είναι η πλαγιά, τόσο πιο γρήγορα ρέει το ποτάμι. Η κλίση αναφέρεται στην αλλαγή στο υψόμετρο σε μια συγκεκριμένη απόσταση. Οι ποταμοί με υψηλότερες κλίσεις τείνουν να ρέουν πιο γρήγορα καθώς το νερό κατεβαίνει πιο γρήγορα.
3. Όγκος και εκφόρτιση: Σε υψηλές περιοχές, τα ποτάμια τείνουν να έχουν μικρότερη λεκάνη απορροής και έτσι λαμβάνουν λιγότερο νερό από παραπόταμους και απορροές. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα μικρότερο όγκο νερού να ρέει μέσω του ποταμού. Καθώς ο όγκος του νερού μειώνεται, ο ποταμός μπορεί να ρέει πιο γρήγορα μέσα από το κανάλι του χωρίς να υπερχειλίσει.
4. Μορφολογία καναλιού: Το σχήμα και η δομή του καναλιού του ποταμού επηρεάζουν επίσης τον ρυθμό ροής. Σε ψηλές περιοχές, τα ποτάμια μπορεί να έχουν στενά κανάλια που περιορίζονται από απότομα τείχη κοιλάδων ή βραχώδες έδαφος. Αυτά τα στενά κανάλια περιορίζουν την εξάπλωση του νερού, με αποτέλεσμα να ρέει πιο γρήγορα.
5. Μειωμένη τριβή: Η κοίτη του ποταμού σε υψηλές περιοχές συχνά αποτελείται από χονδροειδή ιζήματα, όπως ογκόλιθους, χαλίκια και κροκάλες. Αυτά τα μεγαλύτερα υλικά κλίνης δημιουργούν λιγότερη τριβή, επιτρέποντας στο νερό να ρέει πιο ομαλά και γρήγορα.
6. Έλλειψη εμποδίων: Σε ψηλές περιοχές, υπάρχουν λιγότερες ανθρωπογενείς κατασκευές, όπως φράγματα ή γέφυρες, που θα μπορούσαν να εμποδίσουν τη ροή του ποταμού. Αυτή η απουσία εμποδίων επιτρέπει στον ποταμό να ρέει ελεύθερα, οδηγώντας σε υψηλότερες ταχύτητες.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι ενώ τα ποτάμια γενικά τρέχουν πιο γρήγορα στις ψηλές περιοχές τους, άλλοι παράγοντες όπως η τοπική τοπογραφία, η γεωλογία και οι καιρικές συνθήκες μπορούν επίσης να επηρεάσουν τον ρυθμό ροής και τη συμπεριφορά των ποταμών.
