Ορισμένοι ειδικοί υποστηρίζουν ότι είναι πιο λογικό να χωρίζουμε τους ωκεανούς του κόσμου σε τέσσερα αντί για πέντε. Προτείνουν τον συνδυασμό του Αρκτικού Ωκεανού με τον Ατλαντικό Ωκεανό με βάση τα παρόμοια χαρακτηριστικά τους, όπως τα μοτίβα κυκλοφορίας του νερού, την τοπογραφία του πυθμένα της θάλασσας και τη θαλάσσια ζωή. Αυτή η ταξινόμηση έχει ως αποτέλεσμα τέσσερις μεγάλους ωκεανούς:Ειρηνικό, Ατλαντικό, Ινδικό και Νότιο (ή Ανταρκτική).
Ο Νότιος Ωκεανός μερικές φορές δεν περιλαμβάνεται ως ξεχωριστός ωκεανός αλλά μάλλον ως επέκταση του Ειρηνικού, του Ατλαντικού και του Ινδικού Ωκεανού. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα όριά του δεν ορίζονται σαφώς από χερσαίες μάζες και τα νερά του επηρεάζονται έντονα από τα ρεύματα και τα οικοσυστήματα των γειτονικών ωκεανών.
Ωστόσο, το μοντέλο των πέντε ωκεανών παραμένει η πιο κοινά αποδεκτή και γνωστή ταξινόμηση, με κάθε ωκεανό να έχει τα μοναδικά χαρακτηριστικά, τα θαλάσσια οικοσυστήματα και τη σημασία του στην παγκόσμια ρύθμιση του κλίματος και στην κυκλοφορία των ωκεανών.
