1. Διείσδυση: Διήθηση είναι η διαδικασία κατά την οποία το νερό από την επιφάνεια, συμπεριλαμβανομένου του βρόχινου νερού, του λιώσιμου χιονιού ή της απορροής, εισχωρεί στο έδαφος και μετατρέπεται σε υπόγεια ύδατα. Όταν η βροχόπτωση πέφτει στην ξηρά κοντά στην ακτή, ένα μέρος της μπορεί να διεισδύσει στο έδαφος και να διεισδύσει προς τα κάτω, επαναφορτίζοντας τους υπόγειους υδροφόρους ορίζοντες.
2. Υδρολογικός κύκλος: Ο υδρολογικός κύκλος, ο οποίος περιγράφει τη συνεχή κίνηση και ανταλλαγή νερού μεταξύ των ωκεανών, της ατμόσφαιρας και της γης, παίζει επίσης ρόλο στη μεταφορά του νερού από τους ωκεανούς στα υπόγεια ύδατα. Η εξάτμιση από την επιφάνεια του ωκεανού οδηγεί στο σχηματισμό νεφών και βροχοπτώσεων, μερικά από τα οποία πέφτουν πάνω από παράκτιες περιοχές. Αυτή η βροχόπτωση μπορεί στη συνέχεια να διεισδύσει στο έδαφος και να συμβάλει στην αναπλήρωση των υπόγειων υδάτων.
3. Διαπερατότητα και πορώδες: Η διαπερατότητα και το πορώδες των υπόγειων υλικών κοντά στις παράκτιες περιοχές καθορίζουν τον ρυθμό με τον οποίο το νερό μπορεί να διεισδύσει και να κινηθεί στο έδαφος. Τα διαπερατά υλικά, όπως η άμμος και το χαλίκι, επιτρέπουν στο νερό να ρέει μέσα τους πιο εύκολα από τα αδιαπέραστα υλικά όπως ο πηλός. Το πορώδες των πετρωμάτων και των ιζημάτων, που αναφέρεται στην ποσότητα του κενού χώρου μέσα σε αυτά, επηρεάζει πόσο νερό μπορεί να αποθηκευτεί ως υπόγεια νερά.
4. Υδραυλική κλίση: Η υδραυλική κλίση, η οποία περιγράφει τη διαφορά στην πίεση ή το δυναμικό του νερού μεταξύ δύο σημείων, οδηγεί την κίνηση των υπόγειων υδάτων. Στις παράκτιες περιοχές, η υδραυλική κλίση συχνά κατευθύνεται από υψηλότερα υψόμετρα (π.χ. εσωτερικές περιοχές) προς χαμηλότερα υψόμετρα (π.χ. ωκεανός). Αυτή η κλίση αναγκάζει τα υπόγεια ύδατα να ρέουν προς την ακτή και να απορρίπτονται στον ωκεανό ή σε παράκτιους υγροτόπους και εκβολές ποταμών.
5. Παλιρροϊκή άντληση: Στους παράκτιους υδροφορείς, οι παλιρροιακές διακυμάνσεις μπορούν να προκαλέσουν μια διαδικασία γνωστή ως παλιρροϊκή άντληση. Καθώς η παλίρροια ανεβαίνει, αυξάνει την πίεση του νερού στον υδροφόρο ορίζοντα κοντά στην ακτή, αναγκάζοντας τα υπόγεια ύδατα να μετακινηθούν στην ενδοχώρα. Όταν πέφτει η παλίρροια, η πίεση του νερού μειώνεται, επιτρέποντας στα υπόγεια νερά να ρέουν πίσω προς τον ωκεανό. Αυτή η εναλλασσόμενη ροή βοηθά στην ανάμειξη αλμυρού και γλυκού νερού στους παράκτιους υδροφορείς.
6. Αύξηση: Η ανύψωση είναι η διαδικασία με την οποία το κρύο, πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά νερό από τα βαθιά ωκεάνια ανεβαίνει προς την επιφάνεια. Σε ορισμένες παράκτιες περιοχές, η άνοδος μπορεί να φέρει το αλμυρό νερό κοντά στην ακτογραμμή, όπου μπορεί να αλληλεπιδράσει με τα υπόγεια ύδατα. Αυτή η αλληλεπίδραση μπορεί να οδηγήσει στην ανταλλαγή ιόντων και θρεπτικών ουσιών μεταξύ των συστημάτων των ωκεανών και των υπόγειων υδάτων.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι οι ακριβείς διαδρομές και οι ρυθμοί κίνησης του νερού από τους ωκεανούς στα υπόγεια ύδατα μπορεί να ποικίλλουν ανάλογα με τις τοπικές γεωλογικές συνθήκες, τα κλιματικά πρότυπα και άλλους παράγοντες. Επιπλέον, οι ανθρώπινες δραστηριότητες, όπως η άντληση υπόγειων υδάτων, μπορούν επίσης να επηρεάσουν την κίνηση και την ισορροπία του νερού μεταξύ ωκεανών και συστημάτων υπόγειων υδάτων.
